Ах, какие ты говорила слова - Виктор Королёв

Ночь постучится в окно

Звенящей своей тишиной.

Холодно там и темно —

За нашей последней чертой.

Ветер качает слегка

Усталые ветви берез.

Быстро уносит река

Печаль наших пролитых слез.

Припев:

Ах, какие ты говорила слова!

Ах, каким ковром расстилалась трава!

Ах, какие звезды сияли для нас!

Ах, как нелегко без тебя мне сейчас!

День растворяет печаль,

В потоке обычных забот.

День исчезает в лучах,

И жизнь продолжает свой ход.

Будут еще облака,

И в поле весеннем цветы,

Чья-то любовь и рука,

Как жаль, это будешь не ты!

Припев.

Түн терезені қағады

Қоңырау үнсіздігімен.

Ол жерде суық және қараңғы

Біздің соңғы жолымыздан тыс.

Жел жеңіл дірілдейді

Шаршаған қайың бұтақтары.

Өзен тез өтеді

Төгілген көз жасымыздың мұңы.

Хор:

О, сен қандай сөздер айттың!

Әй, шөп жайылған қандай кілем!

О, біз үшін қандай жұлдыздар жарқырады!

О, қазір сенсіз маған қандай қиын!

Күн қайғыны жояды

Кәдімгі уайымдардың ағынында.

Күн сәулелерде жоғалады

Ал өмір жалғасуда.

Бұлттар көбірек болады

Ал көктемгі гүлдер өрісінде,

Біреудің махаббаты мен қолы

Өкініштісі, ол сен болмайсың!

Хор.