А помнишь? - Виктор Королёв

Там, за туманными лицами снов, там с тобой мы увидимся вновь.

Я волос твоих нежно коснусь и, во сне улыбаясь, проснусь.

Здесь на часах стрелки вертит судьба, здесь мне так не хватает тебя,

Я любви вспоминать не боюсь, мне нужна эта светлая грусть.

Припев:

А помнишь, бесконечным был рассвет и полевых ромашек белый цвет!

А помнишь, нам не надо было слов, по взглядам понимали мы любовь.

А помнишь парусами облака неслись куда-то вдаль издалека!

А помнишь, как мы верили тогда, что счастье будет с нами навсегда!

Там, там за стенами дней и ночей, там, где прошлого замок ничей,

Мы ушли из него, а теперь кто закроет открытую дверь?

Здесь, здесь построены в завтра мосты, от надежды до новой мечты.

Пусть по ним мы не вместе идем, нелегко вспоминать о былом.

Припев:

А помнишь, бесконечным был рассвет и полевых ромашек белый цвет!

А помнишь, нам не надо было слов, по взглядам понимали мы любовь.

А помнишь парусами облака неслись куда-то вдаль издалека!

А помнишь, как мы верили тогда, что счастье будет с нами навсегда!

А помнишь, бесконечным был рассвет и полевых ромашек белый цвет!

А помнишь, нам не надо было слов, по взглядам понимали мы любовь.

А помнишь парусами облака неслись куда-то вдаль издалека!

А помнишь, как мы верили тогда, что счастье будет с нами навсегда!

А помнишь, бесконечным был рассвет и полевых ромашек белый цвет!

А помнишь, нам не надо было слов, по взглядам понимали мы любовь.

А помнишь парусами облака неслись куда-то вдаль издалека!

А помнишь, как мы верили тогда, что счастье будет с нами навсегда, навсегда!

Онда, армандардың тұманды жүздерінің артында, біз сізді қайтадан көреміз.

Мен шашыңды ақырын ұстаймын, түсімде күлімдеп оянамын.

Міне, тағдыр сағат тілін бұрады, міне, мен сені қатты сағындым,

Мен махаббатты еске алудан қорықпаймын, маған бұл жарқын мұң керек.

Хор:

Есіңде ме, таңның атысы таусылмай, дала гүлі аппақ еді!

Есіңізде болсын, бізге сөз керек емес, біз сүйіспеншілікті түр-түсімізге қарап түсіндік.

Есіңізде ме, бұлттардың желкендерімен ұшатыны алыстан бір жерде!

Есіңде ме, сол кезде бақыт бізбен мәңгі бірге болады деп сенгенбіз!

Онда, күндер мен түндердің қабырғаларының артында, бұрынғы ешкімнің сарайы,

Біз қалдырдық, енді ашық есікті кім жабады?

Міне, ертең үміттен жаңа арманға көпірлер салынады.

Солармен бірге жүрмесек те, өткенді еске алу оңай емес.

Хор:

Есіңде ме, таңның атысы таусылмай, дала гүлі аппақ еді!

Есіңізде болсын, бізге сөз керек емес, біз сүйіспеншілікті түр-түсімізге қарап түсіндік.

Есіңізде ме, бұлттардың желкендерімен ұшатыны алыстан бір жерде!

Есіңде ме, сол кезде бақыт бізбен мәңгі бірге болады деп сенгенбіз!

Есіңде ме, таңның атысы таусылмай, дала гүлі аппақ еді!

Есіңізде болсын, бізге сөз керек емес, біз сүйіспеншілікті түр-түсімізге қарап түсіндік.

Есіңізде ме, бұлттардың желкендерімен ұшатыны алыстан бір жерде!

Есіңде ме, сол кезде бақыт бізбен мәңгі бірге болады деп сенгенбіз!

Есіңде ме, таңның атысы таусылмай, дала гүлі аппақ еді!

Есіңізде болсын, бізге сөз керек емес, біз сүйіспеншілікті түр-түсімізге қарап түсіндік.

Есіңізде ме, бұлттардың желкендерімен ұшатыны алыстан бір жерде!

Есіңде ме, сол кезде бақыт бізбен мәңгі, мәңгілік болады деп сенгенбіз!