Remembrance of Things Past - Ved Buens Ende

This sweetness that surrounded us, and bled with us…

We touched it, and it smelt far worse than weeds…

I have touched winds…

I have touched sorrows…

(I touched the devil once…)

… And I have touched the past…

It was like the love of thorns, like the beauty of dead summer

But I, the lurker, the carrier of wounds outlived

It

I have left now.

(Have I not?)

The thorns embraced us

While resemblance dragged us further down

It burried our minds

None shall outlive this rhyme…

Бізді қоршап алған және бізбен бірге қанды бұл тәтті ...

Біз оған қол тигіздік, ол арамшөптерден де жаман иіс шығарды...

Мен желдерге қол тигіздім…

Мен қайғыларды қозғадым...

(Мен бір рет шайтанға қол тигіздім...)

… Ал мен өткенге қол тигіздім…

Тікендердің махаббатындай, өлі жаздың сұлуындай болды

Бірақ мен, жасырынушы, жараларды тасымалдаушы жасадым

Ол

Мен қазір кеттім.

(Мен болмадым ба?)

Тікенектер бізді құшақтады

Ұқсастық бізді одан әрі төмен түсірді

Бұл біздің санамызды көміп тастады

Бұл рифмадан ешкім де өмір сүрмейді ...