Наши мысли - Ваня Чебанов

И белая стена и мысли в потолок.

Натянута струна и сердце на замок.

Зачем читаешь сны, зачем приходишь в них.

В твои глазах живых я утопаю вмиг.

Наши мысли, где-то в тишине зависли.

Наши крики, оказались так дики.

Наши встречи, как выстрелы картечи.

Разбивали окна, задували свечи.

И черная стена и мысли в пустоте.

Под занавесом сна ты ангел в темноте.

Ломаешь пополам на части день и ночь.

Читаешь по губам и улетаешь прочь.

Наши мысли, где-то в тишине зависли.

Наши крики, оказались так дики.

Наши встречи, как выстрелы картечи.

Разбивали окна, задували свечи.

Наши мысли…

Наши мысли…

Наши мысли, где-то в тишине зависли.

Наши крики, оказались так дики.

Наши встречи, как выстрелы картечи.

Разбивали окна, задували свечи.

Ал ақ қабырға мен төбедегі ойлар.

Жіп керіліп, жүрек құлыпта.

Түстерді неге оқисың, неге түсесің.

Сенің көзіңде тірілердің, Мен әп-сәтте батып кетемін.

Ойларымыз бір жерде үнсіз қалды.

Біздің жылауымыз сондай жабайы болып шықты.

Біздің кездесулер оқ ату сияқты.

Олар терезелерді сындырды, шамдарды сөндірді.

Ал қара қабырға мен бос жерде ойлар.

Ұйқы шымылдығының астында қараңғыда періштесің.

Күндіз-түні екіге бөлесің.

Сіз еріндерді оқып, ұшып кетесіз.

Ойларымыз бір жерде үнсіз қалды.

Біздің жылауымыз сондай жабайы болып шықты.

Біздің кездесулер оқ ату сияқты.

Олар терезелерді сындырды, шамдарды сөндірді.

Біздің ойларымыз…

Біздің ойларымыз…

Ойларымыз бір жерде үнсіз қалды.

Біздің жылауымыз сондай жабайы болып шықты.

Біздің кездесулер оқ ату сияқты.

Олар терезелерді сындырды, шамдарды сөндірді.