We Are All the Same (Gli altri siamo noi) - Umberto Tozzi

I’ve lived inside my head

or in an ivory tower

and looking out that life I looked from deep within

a cloud

I walked along the street

and never saw a face

I stayed away from truth because the truth was very

hard to take

All the loneliness, all the torture

I would tell myself «there but for fortune»

But I have loved and lost

I have cried alone

I am every man and I know

We are all the same

The walls are falling down

we feel the wind of change

we try to stay divided

the world gets in the way

and those who have too much

maybe they don’t have enough

if they are so apart from life

that they’re too scared to open up

All the emptiness, all the hate and lies

they will tell themselves «there but fate go I»

they may never know

they are part of us

they may tell each other they are not the same

but as the rivers rise

they will realise

we are all the same

we are the same

When we sing and cry, when we live and die

I am you, they are us, we are all the same

in south Africa, Amazonia,

when we hope, when we dream

we are all the same

Look across the earth and see a stranger

look again and he will call your name

cause sooner or later in this little world

we are all the same

I cannot understand: when we are all the same

why do we see the differences, why do we separate?

We don’t know who we are

and so we are afraid

Believing we are masters but suspecting we are slaves

(But) sure as the rivers rise we will realise

we are all the same

we are the same

When we sing and cry, when we live and die

I am you, they are us, we are all the same

in south Africa, Amazonia

when we hope, when we dream

we are all the same

we are the same

we are the same

Мен өз басымның ішінде өмір сүрдім

немесе піл сүйегінен жасалған мұнарада

мен сол өмірге тереңнен қарадым

 бұлт

Мен көше бойымен жүрдім

және ешқашан бет   көрмедім

Мен шындықтан аулақ болдым, өйткені шындық өте көп

қабылдау қиын

Барлық жалғыздық, барлық азаптар

Мен өзіме «бар, бірақ сәттілік үшін» дер едім.

Бірақ мен сүйдім және жоғалттым

Мен жалғыз жыладым

Мен әр адаммын, мен білемін

Біз бәріміз бірдейміз

Қабырғалары құлап жатыр

Біз өзгерген желді сезінеміз

біз бөлінуге    тырысамыз

әлем кедергі жасайды

және тым көп болғандар

мүмкін олар жеткіліксіз

Егер олар өмірден басқа болса

олар ашуға тым қорқады

Барлық бостық, барлық жек көрушілік пен өтірік

олар өздеріне «бар, бірақ тағдыр мен барамын» дейді.

олар ешқашан білмеуі мүмкін

олар біздің бөлігіміз

олар бір-біріне өздерінің бірдей емес екенін айтуы мүмкін

бірақ өзендер көтерілген сайын

олар түсінеді

біз бәріміз бірдейміз

біз бірдейміз

Ән айтып, жылағанда, өмір сүріп, өлгенде

Мен сенмін, олар бізді, біз бәріміз бірдей

Оңтүстік Африкада, Амазонияда,

біз үміттенген кезде, армандаған кезде

біз бәріміз бірдейміз

Жерге қараңыз да, бейтаныс адамды көріңіз

қайта қарасаңыз,  атыңызды шақырады

Бұл кішкентай әлемде ерте ме, кеш пе

біз бәріміз бірдейміз

Мен түсінбеймін: біз бәріміз бір болғанда

неліктен біз айырмашылықтарды көреміз, неге бөлеміз?

Біз кім екенімізді білмейміз

сондықтан біз қорқамыз

Біз қожайынбыз деп сенеміз, бірақ құлбыз деп күдіктенеміз

(Бірақ) өзендер көтерілген сайын біз түсінетін боламыз

біз бәріміз бірдейміз

біз бірдейміз

Ән айтып, жылағанда, өмір сүріп, өлгенде

Мен сенмін, олар бізді, біз бәріміз бірдей

Оңтүстік Африкада, Амазонияда

біз үміттенген кезде, армандаған кезде

біз бәріміз бірдейміз

біз бірдейміз

біз бірдейміз