Воздушные замки - Троя

Улететь, и никогда не вернуться…

Убежать, чуть- чуть зажмурив глаза…

Мягко парить среди невесомых конструкций —

Замков в небесах…

Но с усмешкой будней пустота

Полоснёт вдруг по крылам!

Ты с тоской простишься с небом, где твоя мечта

И не помнит, кто ты сам…

Людям дано

Загонять себя в разные рамки —

И к чему же мы пришли?

Но мне уже все равно,

Ведь я строю воздушные замки

В ста мирах от злой земли.

Судным днём нас пугают провидцы,

И мы бежим от того, чего можно не знать.

Мы забываем, что это так просто — от внутренних стен отрешиться,

Мы забываем о том, что умеем летать…

Хватит верить байкам пустоты,

Исполнять любой каприз

Просто помни, что не может замок из мечты

Ждать тебя всю жизнь…

Люди давно

Загоняют себя в эти рамки —

И к чему же мы пришли?

Но мне уже все равно,

Ведь я строю воздушные замки

В ста мирах от злой земли…

Ұшыңыз және ешқашан оралмаңыз ...

Көзіңді жұмып, қаш...

Салмақсыз құрылымдар арасында ақырын ұшыңыз -

Аспандағы сарайлар...

Бірақ күнделікті өмірдің күлкісімен, бос

Ол кенет қанаттарында сызылады!

Аспанмен мұңайып қоштасарсың, арманың қайда

Ол сенің кім екеніңді есіне түсірмейді...

Адамдарға беріледі

Өзіңізді әртүрлі фреймдерге апарыңыз -

Ал біз не нәрсеге келдік?

Бірақ маған енді бәрібір

Өйткені мен ауада құлыптар салып жатырмын

Зұлым жерден жүз әлемде.

Көріпкелдер бізді қиямет күні қорқытады,

Ал біз білмейтін нәрседен қашамыз.

Біз ішкі қабырғалардан құтылу оңай екенін ұмытамыз,

Ұша алатынымызды ұмытамыз...

Бостық туралы ертегілерге сенуді доғарыңыз

Кез келген қыңырлығын орындаңыз

Есіңізде болсын, арман сарайы мүмкін емес

Өмір бойы сені күтемін...

баяғыда адамдар

Өзіңізді осы кадрларға апарыңыз -

Ал біз не нәрсеге келдік?

Бірақ маған енді бәрібір

Өйткені мен ауада құлыптар салып жатырмын

Зұлым елден жүз дүниеде...