Баллада о смерти солдата - Тони Раут, Talibal

Мама… Мама, меня оставил в поле отряд

Ведь у меня отнял ноги снаряд

Я не слабак, многие говорят

Не собираюсь тут от боли кричать я

Меня оставил в поле отряд

Ведь у меня отнял ноги снаряд

Я не слабак, многие говорят

Не собираюсь тут от боли кричать я

Тёмная ночь, ничего не видно

В спины дует ветер, провожающий на битву

Мама, прочитай ещё молитву

смерть она стала очевидной,

Бог мой, нас хватит ли на долго?

Пули будто с неба дождь, большинство намокло

Бог мой, ну почему так сложно?

Дай нам сил до дома, до дома

И я слышу взрыв, кто-то наступил на мину

Ему оторвало ноги, но сердце усердно билось

Он потеряв сознание был к дереву перетаскан

Пульс, кровь, жгут, перевязка

Пытаясь разбудить тебя, услышал: «отставить»

Либо всех убьют, либо тебя оставить

Нас окружили, ситуация убога

Но, надо спасти остальных, встретимся у бога

Мама, меня оставил в поле отряд

Ведь у меня отнял ноги снаряд

Я не слабак, многие говорят

Не собираюсь тут от боли кричать я

Меня оставил в поле отряд

Ведь у меня отнял ноги снаряд

Я не слабак, многие говорят

Не собираюсь тут от боли кричать я

Какого чёрта я ещё живой?

Подох бы лучше

Под носом куча шастает врагов, мне доктор нужен

Мать не хотела отпускать на год сына

Отпустила, а теперь будет плакать у цинка

Наш командир громче всех кричал: «Зажмем их»

И что теперь?

Мои ноги сейчас ошметки

Видела б меня моя сейчас, сразу бы в слёзы

Ночь освещали трассера, будто падают звёзды

Я видел себя в старости, с детьми и внуками,

Но меня снаряд настиг, обрубки ног и жгут они

Родине отдал долг, она заберёт жизнь как процент

Рад был бы выжить, но мы за ранее шли на расстрел

Я в окружении, хотел зайти со всех сторон

На них патронов нет, но на себя ещё один патрон

Голоса по близости, не буду умолять скотин

Им меня живым не взять

Мать прости!

Ана... Анашым, мені бір отряд далада қалдырды

Өйткені, снаряд аяғымды алып кетті

Мен әлсіз емеспін, көп айтады

Мен бұл жерде ауырғаннан айқайламаймын

Отряд мені далада қалдырды

Өйткені, снаряд аяғымды алып кетті

Мен әлсіз емеспін, көп айтады

Мен бұл жерде ауырғаннан айқайламаймын

Қараңғы түн, көретін ештеңе жоқ

Арқадан жел соғады, Ұрысқа шығарып салды

Мама, тағы бір дұға оқы

оның өлімі белгілі болды,

Құдайым, біз ұзақ өмір сүреміз бе?

Оқ аспаннан жауған жаңбыр сияқты, көбі суланып кетті

Құдай-ау, бұл неге қиын?

Үйге қайтуға күш бер, үйге қайт

Ал мен жарылыс естіп жатырмын, біреу минаны басып қалды

Оның аяғы жұлынып кеткенімен, жүрегі қатты соғып тұрды

Есінен танып қалған оны ағашқа сүйреп апарды

Пульс, қан, турникет, таңу

Сізді оятуға тырысып, мен естідім: «бір жаққа қойыңыз»

Не барлығын өлтіреді, не сені тастап кетеді

Айналамыз, жағдайымыз мүшкіл

Бірақ, қалғанын сақтау керек, біз Құдайда кездесеміз

Анашым, мені бір отряд далада қалдырды

Өйткені, снаряд аяғымды алып кетті

Мен әлсіз емеспін, көп айтады

Мен бұл жерде ауырғаннан айқайламаймын

Отряд мені далада қалдырды

Өйткені, снаряд аяғымды алып кетті

Мен әлсіз емеспін, көп айтады

Мен бұл жерде ауырғаннан айқайламаймын

Неге мен әлі тірімін?

Жақсырақ болар еді

Мұрнымның астында бір шоқ жаулар жүр, маған дәрігер керек

Анасы бір жыл бойы баласын жібергісі келмеді

Ол жіберді, енді ол мырышқа жылайды

Біздің командир ең қатты айқайлады: «Біз оларды ұстаймыз»

Енді не істеу керек?

Менің аяғым қазір түйіршіктер

Мені қазір көрсем, бірден көз жасыма ерік берер едім

Түнді жұлдыздар құлап бара жатқандай, ізбасар жарқыратып жіберді

Мен өзімді қартайғанда көрдім, балаларым мен немерелеріммен,

Бірақ мені снаряд басып, аяғымның діңгектері өртеніп кетті

Отаныма қарыз бердім, пайызбен өмір алады

Мен аман қалғаныма қуанар едім, бірақ біз ертерек атуға бардық

Мен қоршалғанмын, жан-жақтан кіргім келді

Оларда картридждер жоқ, бірақ өздері үшін тағы бір картридж

Айналадағы дауыстар, мен хайуандарға жалынбаймын

Олар мені тірі қалдырмайды

Кешір мені анашым!