The Boy - Tom Rosenthal

The boy sits in a field tall grass above his head, and he’s thinking of the

path that his ancestors did tread and as he’s dreaming of the future a mist

does descend, and he wonders if this is the beginning or this is the end

And out of the mist a tall creature does appear, his eyes wide and friendly,

his face full of years, he says «we're going on a journey in my hot air

balloon, and the time is now so we must get going soon».

They flew over the houses and the streets they use to know, over trains going

fast and people going slow, there were snow on the mountains and boats on the

sea, and there were lovers in the forest carving their names into a tree

The boys says «where are we going, where are we going to, I’m scared of the

future and I’m mildly scared of you, the creature looked down and said „don't

be scared of the unknown“, we’re going to a place in which I have grown

With a sudden gush of wind the balloon fell from the sky, and the boy shut his

eyes and hoped he wouldn’t die, the creature was calm, he had done this before

so he landed the hot air balloon and he opened the door

The boy walked out and he couldn’t believe his eyes, there was a flock of sheep

floating through the skies followed by a magic carpet on which their shepherd

did fly and the boy wondered what was going on.

So he walked through this land with the creature by his side, to his left was a

painter, painting the tides, and to his right a pack of wolves did cry to the

rise and fall of the moon.

They entered the forest and the trees they hung low, everything was dark and

nothing there did grow apart from a single yellow rose that the boy put in his

hair

Out of the forest, the snow it did fall, the creature held an umbrella high

above the boy then out the of snow appeared an empty platform, and they waited

patiently for a train

From far in the distance a train did arrive with a thousand polar bears

passengers inside, the creature said to the boy „are you ready for the ride“

and the boy said» yes I think I am"

So they sped through the hills and over mountains they did go, over old wooden

bridges withered from the cold, and the boy stared out of the window and smiled

at all he could see

They travelled through the desert to the setting sun, over streams and rivers

to where it all begun, and through the wind and the rain until the days were

done, they rode through the land

All of a sudden, the train it did stop, the creature said to the boy «this is

where we both get off», and all the polar bear climbed to the top of the train

to wave their goodbyes

At the waters edge, nothing more was said, the boy looked at the creature,

not a single tear was shed, and the creature laid his hand upon the boys head,

and gave him a wink of his eye

The creature turned around and walked slowly to the sea, to go to a place where

forever he would be, and with one great leap he leapt into sea and in the blink

of an eye he was gone.

The boy stood still, alone now on the shore, he stared into the distance and

hoped there would be more, and the yellow rose it fell to the floor and drifted

away on the wind.

Бала биік шөпке отырады

ата-бабалары басып өткен жолды және ол болашақты тұманды армандағандай

төмендейді және ол бұл басы  әлде соңы ба  деп  ойлайды.

Тұманның арасынан ұзын бойлы, көздері бақырайып, мейірімді,

оның жүзі жылдарға толы, ол «біз менің ыстық ауамда саяхатқа шығамыз

шар, және уақыт қазір сондықтан біз тезірек жолға шығуымыз керек».

Олар өздері білетін үйлер мен көшелердің үстінен өтіп бара жатқан пойыздардың үстінен ұшып өтті

жылдам және адамдар баяу жүріп, тауларда қар, қайықтарда            қар                              қар                                                  Қар                  |

теңізде, орманда ағашқа атын ойып жазған ғашықтар болды

Балалар: «қайда барамыз, қайда барамыз, мен қорқамын 

болашақ және мен сенен аздап қорқамын, жаратылыс төмен қарап: «болма»

беймәлімнен қорқыңыз», біз өскен жерге барамыз

Кенеттен соққан желмен аспаннан шар құлап, бала оны жауып тастады

көздерін көріп, өлмейді деп үміттенді, жаратылыс тыныш болды, ол мұны бұрын да істеген

сондықтан ол ыстық әуе шарын    қондырды      есікті  ашты

Бала шығып кетті, ол өз көзіне өзі сенбеді, бір отар қой болды.

аспанда қалқып, олардың бақташысы отырған сиқырлы кілем

ұшып кетті және бала не болып жатқанын ойлады.

Осылайша ол осы жерді өз жанында тіршілік иесімен бірге жүрді, оның сол жағында

суретші, толқындарды суреттеп, оның оң жағында қасқырлар тобы жылап жіберді.

айдың көтерілуі және төмендеуі.

Олар орманға және төмен ілулі тұрған ағаштарға кірді, бәрі қараңғы болды

Ол жерде бала отырғызған бір сары раушаннан басқа ештеңе өспеді

Шаш

Орманның ішінен қар жауды, тіршілік иесі қолшатырын жоғары ұстады

Баланың үстінде қардың арасынан бос платформа пайда болып, олар күтті

пойызға шыдамдылықпен 

Алыстан мың ақ аюы бар пойыз келді

Ішіндегі жолаушылар, жаратылыс балаға "сен сапарға дайынсың ба" деді.

және бала «иә, мен солаймын» деді

Осылайша олар төбелер мен тауларды басып өтіп, ескі ағаштарды басып өтті

көпірлер суықтан қурап, бала терезеге қарап күлді

ол көре алмады

Олар шөл дала арқылы күн батқанға дейін, бұлақтар мен өзендер арқылы саяхаттады

бәрі басталған жерге дейін, жел мен жаңбыр арқылы күндер біткенше

аяқталды, олар жерді аралады

Кенеттен пойыз тоқтады, жаратылыс балаға: «Бұл

Біз екеуіміз де кетіп қалдық », ал барлық полярлық аю пойыздың шыңына көтерілді

 қоштасу үшін

Судың жағасында, бұдан артық ештеңе айтылмады, бала тіршілік иесіне қарады,

бірде-бір көз жасы төгілмеді, ал жаратылыс қолын балалардың басына қойды,

және оған көзін жұмып          берді

Жаратылыс бұрылып, бір жерге бару үшін теңізге қарай баяу жүрді

ол мәңгі қалады және бір үлкен секіріспен теңізге секірді және көзді жұмып жіберді

ол көз жұмды.

Бала жағада жалғыз тұрып, алысқа қарады да

тағы да болады деп үміттеніп, сары раушан еденге құлап, ағып кетті

желге  алыс.