Конвой - Точка росы

…И моя душа стала судоходной рекой,

Там черно-белый конвой, усталый конвой.

И нет веры в надзвездных сферах,

Она между мной и тобой.

И мы потеряли двенадцатый день

Тень на плетень и дело к ночи.

На дальней насыпи о чем-то стрекочет

Свет фонаря в траве.

Но я сам точил нож и резал облака,

И случался дождь, охлаждал мой пыл.

Я помню твои руки и глаза,

Я ничего не сказал, но ничего не забыл.

И кто-то из восточных судей осудит,

Лица не запомню, пусть злости не будет.

Мое время текло слева направо,

Я пил пригнувшись воду из-под крана.

...Жаным кеме жүретін өзенге айналды,

Ақ-қара колонна, шаршаған колонна бар.

Ал жұлдызды әлемге сенім жоқ,

Ол сенің екеуміздің арамызда.

Ал біз он екінші күннен ұтылып қалдық

Шатыр дуалына көлеңке түсіп, түннің уақыты келді.

Алыстағы жағалауда бірдеңе шырылдады

Шөптегі шам жарығы.

Бірақ мен пышақты қайрап, бұлттарды кесіп тастадым,

Жаңбыр жауды, менің жалынымды суытты.

Қолдарың мен көздерің есімде

Мен ештеңе айтпадым, бірақ ештеңені ұмытпадым.

Ал шығыс төрешілерінің бірі айыптайды,

Беті есімде жоқ, ашу болмасын.

Менің уақытым солдан оңға қарай ағып жатты

Мен еңкейіп тұрып крандағы суды іштім.