Не зови - Тимур Рахманов

В городе дождь, осень по площадям.

Мы не смогли, расставить все по местам.

Время прошло, но память еще хранит.

Счастье минувших дней, что нам не воротить.

Припев:

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Переверну, страницу календаря.

И растворю, печаль я в бокале вина.

А за окном, по площадям весна.

И вновь и в который раз,

Встречаешь рассвет одна.

Припев:

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Не зови, ты меня,

Ухожу навсегда.

C’est la vie, все пока.

Отпускаю берега.

Қалада жаңбыр жауды, алаңда күз келді.

Біз бәрін өз орнына қоя алмадық.

Уақыт өтті, бірақ есте сақтау керек.

Өткен күндердің қайтара алмайтын бақыты.

Хор:

Маған қоңырау шалма, сен

Мен мәңгілікке кетемін.

C'est la vie, бұл әзірше.

Мен жағалауды босатамын.

Маған қоңырау шалма, сен

Мен мәңгілікке кетемін.

C'est la vie, бұл әзірше.

Мен жағалауды босатамын.

Күнтізбенің бетін парақтаймын.

Ал мен мұңды бір стақан шарапта ерітемін.

Ал терезенің сыртында, алаңдарда, көктемде.

Және қайта-қайта,

Таңды жалғыз қарсысың.

Хор:

Маған қоңырау шалма, сен

Мен мәңгілікке кетемін.

C'est la vie, бұл әзірше.

Мен жағалауды босатамын.

Маған қоңырау шалма, сен

Мен мәңгілікке кетемін.

C'est la vie, бұл әзірше.

Мен жағалауды босатамын.

Маған қоңырау шалма, сен

Мен мәңгілікке кетемін.

C'est la vie, бұл әзірше.

Мен жағалауды босатамын.