La Leyenda Del Holandés Errante - Tierra Santa

He conseguido vencer mil tormentas buscando la

Tierra que un día deje

Siempre esperando en el cielo la estrella que

Alumbre el camino que me haga volver

Y con el viento cruzar esta mar que tanto cuesta Recorrer

Y volver a respirar el aire del lugar que me vio Nacer

Perdí mi rumbo y a cambio del alma robé la grandeza

Que tiene este mar

Fui condenado a vagar sin destino, vació y errante

Sin puerto ni hogar

Es mi prisión el mundo entero sin tierra que pueda

Algún día volver a pisar

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Voy a entregar hasta el ultimo aliento que quede en

Mi vida en poder regresar

Aunque camine por siempre en tinieblas y mi única

Luz se apague en mi soledad

No dejare mi memoria al destino que haga que olvide

Mi puerto y mi hogar

Ni rendiré mi valor ni mi sangre, luchare…

Más allá del umbral del horizonte

Allí donde nunca me alcance la tempestad

Buscare la tierra que el mar esconde

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Si ha llegado al fin mi vida

Ruego a dios que antes de morir

Con el ultimo golpe de viento

El mar me lleve junto a ti

Más allá del umbral del horizonte

Allí donde nunca me alcance la tempestad

Buscare la tierra que el mar esconde

Porque solo mi esperanza es la muerte

Y mi castigo es la eternidad

Alcanzare mi libertad aunque caiga, y luchare por

Toda la eternidad…

Мен іздеген мың дауылды жеңе алдым

Бір күні мен кеткен жерге

Ол жұлдызды әрқашан аспанда күту

Мені қайтып келетін жолды жарықтандырыңыз

Ал желмен бұл теңізді кесіп өту үшін саяхаттау өте қымбат

Туып-өскен жердің ауасын қайта жұту

Жолымнан адасып, жанның орнына ұлылықты ұрладым

Бұл теңізде не бар

Мен мақсатсыз, бос және қаңғып жүруге сотталды

Портсыз немесе үйсіз

Бұл менің түрмем, жерсіз бүкіл әлем мүмкін

Бір күні қайтадан басуға болады

Өйткені менің үмітім тек өлім

Ал менің жазам – мәңгілік

Мен соңғы демім қалғанша жеткіземін

Менің өмірім қайта оралу

Мен қараңғыда мәңгі жүрсем де, жалғызым

Жалғыздығымда жарық сөнеді

Есімді ұмыттыратын тағдырға қалдырмаймын

Менің портым және менің үйім

Ерлігімді де, қанымды да бермеймін, күресемін...

Көкжиек табалдырығынан асқан

Дауыл маған ешқашан жетпеген жерде

Мен теңіз жасырған жерді іздеймін

Өйткені менің үмітім тек өлім

Ал менің жазам – мәңгілік

Менің өмірім аяқталса

Өлер алдында Құдайдан соны сұраймын

Желдің соңғы соққысымен

Теңіз мені өзіңмен бірге алып кетеді

Көкжиек табалдырығынан асқан

Дауыл маған ешқашан жетпеген жерде

Мен теңіз жасырған жерді іздеймін

Өйткені менің үмітім тек өлім

Ал менің жазам – мәңгілік

Құлап кетсем де азаттығыма жетемін, күресемін

Мәңгілік…