By Every Hand Betrayed - Thou

Through a boggy haven was cut a swath three miles long.

Into it you dumped tar and concrete, hate and fear.

Standing so tall, even Death would tremble to take you.

Running shoulder to shoulder with lions and wolves.

But you’re nothing.

A pack of liars.

Fakers.

Cowards.

Trapped now forever in this ghost town.

Shambling spectres haunting these streets.

Boundaries not set by concrete and bars--boundaries are set by neighborhoods

and bars.

You are paralyzed by apathy and cloaked in jaded elitism.

Your wasted potential surrounds me, binds me, suffocates me.

I yearn to retreat from your fortresses of bloated excess.

My ears fall deaf to your stammering quips and shrill complaints.

We stand eternal on the cusp of something great destined to always fall short.

Decimation may be our only saving grace.

Or will we stand eternal?

Батпақты баспана арқылы ұзындығы үш мильдік жол кесілді.

Сіз оған шайыр мен бетонды, жек көрушілік пен қорқынышты төгіп тастадыңыз.

Ұзын бойлы, тіпті өлім сізді қабылдауға тырысады.

Арыстандар мен қасқырлармен иық тіресіп жүгіру.

Бірақ сен ештеңе емессің.

Өтірікшілер тобы.

Жалғандар.

Қорқақтар.

Енді осы елес қалада мәңгілікке қамалған.

Бұл көшелерді аңдып жүрген елестер.

Бетон және барлар орнатылмаған шекараларды - шекаралар көршілермен белгіленеді

және барлар.

Сізді енжарлық сал    жәбір элитизм  жамылған      .

Босқа кеткен әлеуетіңіз мені қоршап, байлап, тұншықтырып жатыр.

Мен бұзылған бекіністеріңізден  шегінгім келеді.

Менің құлағым сіздің кекештенген күлкілеріңіз бен шырылдаған шағымдарыңызға  керең болады.

Біз әрқашан сәтсіздікке ұшырайтын ұлы нәрсенің шыңында мәңгілік тұрамыз.

Қиындық біздің жалғыз құтқару мүмкіндігіміз болуы мүмкін.

Әлде мәңгілік тұрамыз ба?