Mary of the Moor - The Louvin Brothers

It was on one cold wintery nite,

When the wind blew across the wild moor.

When Mary came wandering home with her child,

'Till she came to her own fathers door.

Father dear father she cried,

Come down and open the door.

Or the child in my arms will perish and die

From the winds that blow across the wild moor.

Why did I leave this fair spot,

Where once I was happy and free,

I am now tune to roam without friends or a home,

And no one to take pity on me

But her father was deaf to her cries,

Not a sound of her voice did he hear.

So the watchdog did howl, and the village bells tolled,

And the wind blew across the wild moor.

Oh how the old man must’ve felt,

When he came to the door on next morn,

And he found Mary dead but the child still alive,

Closely grasped in his dead mothers arms.

In anger he tore his grey hair.

And the tears down his cheeks they did pour.

When he saw how that nite she had perished and died.

From the wind that blew across the wild moor.

In grief the old man pined away,

And the child to its mother went soon.

And no one they say have lived that to these days

And the cottage to ruin has gone.

But the villagers point out the spot,

Where the willow pours over the door.

Saying there Mary died once a gay village find,

From the wind that blew across the wild moor.

Қыстың бір суық түні болды,

Жел жабайы сайдан өткенде.

Мэри баласымен үйге қаңғып келгенде,

Ол өз әкесінің есігіне келгенше.

Әке, қымбатты әке, ол жылады,

Төмен түсіп, есікті ашыңыз.

Немесе менің құшағымдағы бала өліп қалады

Жабайы шалға соққан желдерден.

Неге   бұл әділ жерден                                                                                                                                                                         |

Бір кездері мен бақытты және еркін болған жерде,

Мен енді доссыз немесе үй сіз  жүруге   баптым 

Мені аямайтын ешкім

Бірақ әкесі оның айқайына саңырау болды,

Ол оның бірде-бір даусын естімеді.

Осылайша, күзетші айқайлады, ал ауыл қоңыраулары сыңғырлады,

Ал жел жабайы сайға соқты.

О, қарт қалай сезінген болуы керек,

Келесі күні ол есік алдына келгенде,

Ол Мэриді өлі тапты, бірақ бала әлі тірі,

Қайтыс болған анасының құшағында.

Ол ашуланып, ағарған шашын жұлып алды.

Көз жасын оның бетіне төгіп жіберді.

Ол түннің қалай өліп, өлгенін көргенде.

Жабайы шалға соққан желден.

Қайғыға батқан қарт,

Ал бала тез арада анасына кетті.

Және олар айтқан ешкім бұл күндерде тұрды

Ал коттедж қирап қалды.

Бірақ ауыл тұрғындары бұл орынды көрсетеді,

Есіктен талдың төгілген жері.

Бір гейлер ауылынан табылған Мэри сол жерде өлді деп,

Жабайы шалға соққан желден.