Richard Speck - The Gun Club

In my sleep,

in my sleep last night

In my dream,

in my dream last night

In the dark,

in the dark last night

In the hall,

walked Richard Speck last night

[Going back.

Going way back.

Rewind.

Chichichichichichi.

Going way back to 1966.

My mother was talking with her sister about some nurses who were murdered up in Seattle late in the night.

Her description of these murders was vivid, and she

accurately identified with the fear that the surviving must have felt,

all curled

up underneath that bed listening to her friends get killed one at a time.

Waiting

for the moment she too would be discovered and disposed of.

Hence, in my overcrowded childhood mind, these murders played out time and time

again

like a sickly off-Broadway production that keeps getting revived.

And so, sometimes in my dreams, Richard Speck walks the hall at night.]

Ұйқымда,

кеше түнгі ұйқымда

Менің арманымда,

кеше түнде түсімде

Қараңғыда,

кеше түнде қараңғыда

 залда,

кеше түнде Ричард Спекпен жүрді

[Қайту.

Қайта оралу.

Артқа айналдыру.

Чичичичичи.

1966 жылға дейін бару.

Анам әпкесімен түнде Сиэтлде өлтірілген медбикелер туралы сөйлесіп жатқан.

Оның осы кісі өлтірулер туралы сипаттамасы айқын болды және ол

тірі қалғандар сезінген болуы керек деген қорқынышпен дәл анықталған,

бәрі бұралған

төсек астында оның достарын тыңдап отырып, бірінен соң бірі өліп қалады.

Күтуде

әзірше ол да табылып, жойылады.

Демек, менің балалық шаққа толып жатқан ақыл-ойымда бұл кісі өлтірулер уақыт пен уақыт ойнады

қайтадан

Бродвейден тыс, жанданып келе жатқан ауру туындысы сияқты.

Сонымен, кейде түсімде Ричард Спек түнде залда жүреді.]