'98 - Thavius Beck, Nocando

I remember '98 like the breath before this one

March 6th

My Dad’s death was commissioned

Screams from the room to the left of the kitchen were manufactured to make the

deaf wanna listen

His skin and liver got cancer

The kidneys got it after

The latter was the lungs filling with plasma three times faster than his bladder

While I slept in the same room and acted like the matter never mattered

Teaspoonfuls of morphine everyday between two full moons for four weeks

Poor me

I could barely afford sleep while the screams stormed rained razors in your

boy’s dreams at fourteen

I was listening

I’ve never seen change as quick as this

Must have been some sort of cosmic trick

'Cause I was sent to live with him for discipline

Momma got her wish

And now he’s a walking stick

His feet swelled 'til his house shoes decided not to fit

I was smoking pot an awful not, and not a bit

And cigarettes

I started with a box of his that he left in the glove box once he’d gotten sick

We only got a two month head up

The first one was hospital visits

The next one was a back full of bedsores

His legs numb with bloody lips and a cancer smell

And I’m sad as hell

I wish I heard the stories he never had a chance to tell

But now he’s gone insane from the tumor in his brain

His sisters watch his Mom in pain whisper, «not again»

Every-night he asks for help

On that day he got his way my Grandpa, Aunt, and I watched him scream the whole

evening

If I’m not mistaken I think I seen his soul leaving

The next thing I know I’m on the phone speaking to my mother

Telling her the whole thing and my eyes gush mid-sentence for seemingly no

reason

We could have overflowed a stream for the whole season

And then I’m on the porch slow breathing

Thinking, «why'd you die tonight?»

Eyes too dry to cry

Two homies came by not to get me high to my surprise

I sacked it up

Right when I had enough of acting tough, I asked who had the blunt?

The answer was, «quit pretending like it’s all good and gravy, acting cool,

I’d be going crazy»

So I told them, «we were never close but lately, just maybe, this experience

helped raised me

And at least I got to learn that my father was a car salesman who could play

any instrument by ear

We’d go fishing, buy beef jerky, coca-cola, and dry beer

He taught me how to stay warm in the cold and couple of life game codes

And at least made me make plans to get past 39 years old»

98 жыл бұрынғы тыныс сияқты есімде

6 наурыз

Менің әкемнің өліміне тапсырыс берілді

Бөлмеден айқайлар ас үйдің сол жағына дейін шығарылды

саңырау тыңдағысы келеді

Оның терісі мен бауыры қатерлі ісікке шалдыққан

Бүйрек оны кейін алады

Соңғысы оның қуығынан үш есе жылдам плазмаға өкпені толтыру болды

Мен бір бөлмеде ұйықтап жатқанда және ешқашан маңызды емес болса

Төрт апта бойы екі толық айдың арасында күн сайын шай қасық морфин

Бейшара мен

Айғайларыңызда ұстаралар жауып жатқанда, мен ұйықтай алмадым.

он төрттегі баланың армандары

Мен тыңдап отырдым

Мен ешқашан мұндай жылдам өзгерісті көрген емеспін

Бұл қандай да бір ғарыштық қулық болса керек

Себебі мен онымен бірге тұруға тәртіпке келтіру үшін жіберілдім

Ана тілегін орындады

Ал енді ол  таяқ

Оның аяқтары үйдегі аяқ киімі жарамсыз деп шешкенше ісіп кетті

Мен кәстрөлді шегетінмін, өте қорқынышты емес, шамалы емес

Және темекі

Мен оның ауырып қалғанда қолғап қорабына қалдырған қорабынан бастадым.

Бізге бар болғаны екі ай болдық

Біріншісі – ауруханаға бару

Келесісі төсекке толы арқа болды

Еріндері қанды және ісік иісінен оның аяқтары ұйыған

Мен қатты қайғырдым

Мен оның әңгімелерін естігенді қалаймын

Бірақ қазір ол миындағы ісіктен есінен танып қалды

Оның әпкелері анасының «қайта емес» деп сыбырлап тұрғанын көреді.

Әр түнде ол көмек сұрайды

Сол күні ол            әжем                                                      оның  айғайлаған   бағам  |

кеш

Қателеспесем, оның жаны кетіп бара жатқанын көрдім деп ойлаймын

Телефон арқылы анаммен сөйлесіп жатқанымды білемін

Оған барлығын айтып, менің көзім жоқ сияқты көрінетін сөйлемнің ортасынан атқылай бастады

себебі

Бүкіл маусым бойы ағыннан асып кетуі мүмкін еді

Сосын мен подъезде баяу дем алып жатырмын

«Бүгін түнде неге өлдің?» деп ойладым.

Көздер жылау үшін тым құрғақ

Мені таң қалдырмау үшін екі дос келді

Мен оны жаптым

Мен қатты әрекет еткенімде, мен кімнен кінәлі деп сұрадым?

Жауап былай болды: «Бәрі жақсы және тұзды болып көрінуді, салқын әрекет етуді доғар,

Мен жынды болар едім»

Сондықтан мен оларға: «Біз ешқашан жақын болмадық, бірақ соңғы уақытта, мүмкін, бұл тәжірибе

өсіруге көмектесті

Және, кем дегенде, мен әкемнің көлік сатушысы болғанын білуім керек

кез келген аспапты құлаққа 

Біз балық аулауға барар едік, сиыр еті, кока-кола және құрғақ сыра сатып аламыз

Ол маған суықта қалай жылынуды және бірнеше өмірлік ойын кодтарын үйретті

Кем дегенде, мені 39 жаста жеткізуді жоспарлаңыз »