Funeral Ikos - Tenebrae, John Tavener, Nigel Short

which they utter as they go hence?

I am parted from my brethren.

All my friends do i abandon and go hence.

But whither i go, that understand i not,

neither what shall become of me yonder;

only God who hath summoned me knoweth.

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

But whither now go the souls?

How dwell they now together there?

This mystery have i desired to learn;

but none can impart aright.

Do they call to mind their own people, as we do them?

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

We go forth on the path eternal, and as condemned,

with downcast faces, present ourselves before the only God eternal.

Where then is comeliness?

Where then is wealth?

Where then is the glory of this world?

There shall none of these things aid us, but only to say oft the psalm:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

If thou hast shown mercy unto man, o man,

that same mercy shall be shown thee there;

and if on an orphan thou hast shown compassion,

the same shall there deliver thee from want.

If in this life the naked thou hast clothed,

the same shall give thee shelter there, and sing the psalm:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

Youth and the beauty of the body fade at the hour of death,

and the tongue then burneth fiercely, and the parched throat is inflamed.

The beauty of the eyes is quenched then, the comeliness of the face all altered,

the shapeliness of the neck destroyed;

and the other parts have become numb,

nor often say: Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

With ecstasy are we inflamed if we but hear that there is light eternal yonder;

that there is Paradise, wherein every soul of Righteous Ones rejoiceth.

Let us all, also, enter into Christ, that we may cry aloud thus unto God:

Alleluia!

Alleluia!

Alleluia!

олар осыдан барып айтады?

Мені бауырларымнан бөлдім.

Менің барлық достарым мен одан бас тарттым және солай жүремін.

Бірақ мен қайда барсам да, түсінбеймін,

әрі менің жағдайым болмайды;

Мені шақырған Құдай ғана біледі.

Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!

Бірақ қазір жандар қайда барады?

Енді олар сонда қалай бірге тұрады?

Бұл жұмбақтықты үйренгім келді;

бірақ ешкім дұрыс айта алмайды.

Біз сияқты олар да өз адамдарын еске салады ма?

Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!

Біз мәңгілік жолмен және сотталғандай жүреміз,

Жүздеріңіз мұңайып, мәңгілік жалғыз Құдайдың алдында өзімізді көрсетіңіз.

Әдемілік қайда сонда?

Сонда байлық қайда?

Сонда бұл дүниенің салтанаты қайда?

Бұл нәрселердің ешқайсысы бізге көмектеспейді, тек Забур жырын жиі айту керек:

Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!

Адамға рақым етсең, эй, адам,

Сол жерде саған да осындай мейірімділік көрсетіледі;

жетімге мейірім көрсетсең,

Сол жерде сені кедейліктен құтқарады.

Бұл өмірде жалаңашты киіндірсең,

Ол саған сол жерде баспана беріп, Забур жырын айтады.

Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!

Өлім сағатында жастық пен сұлулық өшеді,

содан кейін тіл қатты күйіп, кеуіп қалған тамақ қабынады.

Көздің сұлулығы өшеді, жүздің сұлулығы өзгереді,

мойынның пішіні бұзылған;

және басқа бөліктері жансызданды,

«Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!

Біз экстазға жалынамыз, бірақ бұл жерде мәңгілік нұрдың барын естсек;

                         Онда  Әділдердің әрбір жаны  шаттанады».

Құдайға дауыстап жалбарыну үшін бәріміз де Мәсіхке кірейік:

Аллелуя!

Аллелуя!

Аллелуя!