Полно, сокол, не грусти! - Тамара Церетели

В те дни, когда горят костры ночные,

И в городах, в кругу своих друзей,

Слыхали вы не раз слова простые,

Напев весёлой песенки моей.

Полно, сокол, не грусти,

Ну, брось слова напрасные,

Ведь много счастья на пути,

А дни такие ясные.

Вчера с тобой я долго говорила,

Но ты ушёл искать иных путей.

Скрывая боль, тебя я проводила

Напевом старой песенки моей.

Полно, сокол, не грусти…

И если снова боль в душе проснётся,

И зазвучит забытая струна,

Скажу я сердцу: жди, когда вернётся

И друг, и песня, радость и весна.

Полно, сокол, не грусти…

Түнгі от жанып тұрған күндерде,

Ал қалаларда, достарыңның ортасында,

Сіз қарапайым сөздерді бірнеше рет естідіңіз бе?

Көңілді әнімді шырқап.

Жетер, сұңқар, мұңайма,

Сөздерді бекер тастап,

Өйткені, жолда бақыт көп,

Ал күндер өте айқын.

Кеше мен сенімен ұзақ сөйлестім,

Бірақ сіз басқа жолдарды іздеу үшін кетіп қалдыңыз.

Ауыртпалықты жасырып, мен сені өткіздім

Ескі әнімнің әуеніне.

Болды, сұңқар, мұңайма...

Ал егер жанның ауыруы қайта оянса,

Ал ұмытылған жол естіледі,

Мен жүрегіме айтамын: оның қайтып келуін күтіңіз

Ал дос та, ән де, қуаныш пен көктем де.

Болды, сұңқар, мұңайма...