We Are All Left Here to Die - Steelwing

Cryonic nightmares: a hibernating breed

Alone throuhg the light-years, left to bleed…

A quick turmoil in an ever-changing sea

We are carbon waste lifeforms by chance design

On wet rock our premature lungs are gasping for air

Sliding down, down, down this steep decline

And the gods won’t tell us why

We are all left here to die

Our brains hunting for chemical relief

But this euphoria can’t touch the desensitized

Sleepwalking through an endless déjà vu

Sliding down, down, down this steep decline

And the gods won’t tell us why

We are all left here to die

We scrape the filth off of our souls

Tear the flesh off of our bones

We’ve been rotting since we were born

Still the gods won’t tell us why

We are all left here to die

In vessels designed for three decades of life

We are falling through time, holding on tight

Wondering why, why we must die

Even thousands of years down the line

And cancer will thrive on our bodies and minds

The tumors malign, but like maggots we’re blind

So we’re swarming like fles

To the last dying light

Though it’s viciously burning our eyes

We are all left here to die witnessing

This slow degeneration of the last mutation

Криондық кошмарлар: қысқы ұйқыға жататын тұқым

Жарық жылдарында жалғыз қалдым, қан кетуге қалды…

Үнемі өзгеретін теңіздегі тез аралық

Біз кездейсоқ жасалған көміртекті қалдықтардың тіршілік формаларымыз

Ылғал жартаста шала туған өкпелеріміз ауа таппайды

Төмен, төмен, төмен сырғанау осы тік құлдырау

Ал құдайлар бізге себебін айтпайды

Біз бәріміз өліп қалдық

Біздің миымыз химиялық рельефті іздейді

Бірақ бұл эйфория десенсибилизацияланған адамдарға әсер ете алмайды

Ұйқыда шексіз дежа-вю арқылы серуендеу

Төмен, төмен, төмен сырғанау осы тік құлдырау

Ал құдайлар бізге себебін айтпайды

Біз бәріміз өліп қалдық

Біз жанымыздағы кірді сыпырамыз

Сүйектеріміздің етін жұлып алыңыз

Біз туылғаннан бері шіріп келеміз

Мұның себебін құдайлар әлі де айтпайды

Біз бәріміз өліп қалдық

Үш онжылдыққа                 өмір                                                                                                                                                                      

Біз уақытты ұстап жүріп жатырмыз

Неліктен, неліктен өлуіміз керек деген ой

Тіпті мыңдаған жылдар

Қатерлі ісік біздің денеміз бен санамызда дамиды

Ісіктердің ісіктері қатерлі, бірақ құрт сияқты біз соқырмыз

Сондықтан біз бүршіктер сияқты үйіліп жатырмыз

Соңғы сөнетін нұрға дейін

Бұл біздің көзімізді қатты күйдірсе де

Біз бәріміз осында куәлік ету үшін қаламыз

Бұл соңғы мутацияның баяу деградациясы