The Apocalyptic Theater - Sojourner

The curtain falls

Desolation and decay enthralls

Upon this horrendous scene

Somehow, a strange beauty gleams

The forceful descent slowly dawns

No caress to fall upon

This hidden portrait

A ceaseless wonder of time

We reach out and what do we find?

Not a whisper in the wind

A slither in the cracks

Not a soul on this plain

Tears of the Earth begin to rain

The tears of the earth

Desolation enthralls

Upon this horrendous scene

Failure, to fulfill our dreams

Sorrow, our hopes recede

Hatred, seemed our only path

Shadows, will ever last

Newborn rivers begin to flow

An elusive story never to be told

Into oblivion we fade

For the monumental mistakes we made

Now, the curtains, they rise

Forevermore, we watch with lifeless eyes

Перде түседі

Ешқандай қаңырап бос қалу мен ыдырау

Осы қорқынышты көрініске

Әйтеуір, біртүрлі сұлулық жарқырайды

Күшті түсу баяу таң атады

Еркелетуге жоқ

Бұл жасырын портрет

Уақыттың таңқаларлық таңбасы

Біз қол созамыз және не табамыз?

Желде сыбырлау емес

Жарықтардағы сырғыма

Бұл жазықта жан жоқ

Жердің көз жасы жаңбыр жая бастайды

Жердің көз жасы

Қаңырап бос қалды

Осы қорқынышты көрініске

Сәтсіздік, армандарымызды орындау

Қайғы, үмітіміз үзілді

Жек көру біздің жалғыз жол болып көрінді

Көлеңкелер мәңгі қалады

Жаңа туған өзендер а бастайды

Ешқашан айтылмайтын  әңгіме

Біз ұмытып кетеміз

Біз жіберген елеулі қателіктер үшін 

Енді, перделер, олар көтеріледі

Мәңгілікке біз жансыз көзбен қараймыз