Бог-суперстар - Смысловые Галлюцинации, Вячеслав Бутусов

Темная ночь, выбираюсь из клуба, сзади кто-то окликнул: «Эй, Буба!»

Прибавляю шаг, прикуриваю нервно, надо было выходить через служебный,

Снова голос: «Здравствуйте, Буба!»

и улыбается улыбкой беззубой,

Подмигивает под-под-подбитым глазом, кто такой – похож на всех сразу.

Он начал: «Ну, ты, Серега - ковбой, слышал твою песню «Вечно молодой»,

Остальное творчество мне не понятно, неужели тебе самому приятно?»

Я говорю: "Ну, я-то ковбой, а ты-то, дружище, кто будешь такой?

Ты при всей своей неопрятности нарываешься на неприятности"

Ответ был как удар током: «Я идол советского рока,

Прибыл с берега истины все наболевшее высказать.

Ты что творишь, ты погряз в пороке, кто так выглядит в русском роке,

Что за песни – сколько соплей, ты позоришь меня, Сергей.

Поверь, мне больно говорить об этом, но почему ты не поешь дуэтом?

Все люди как люди, кто в Москве, кто в Австралии, а ты с Шахриным все на Среднем Урале,

Если не будешь дружить с головой не бывать тебе, Буба, супер-звездой.

Брось эти фокусы – иначе конец, это приказ, Сергей Бобунец!»

Сказал и исчез, словно ветер унес, кто это был, и что он тут нес,

Может у него какое-то горе и, что мне теперь – повеситься что ли?

У каждого в роке – свои пороки, давно пора извлекать уроки,

У каждого в роке – свои пороки, белеет мой парус такой одинокий,

Белеет мой парус такой одинокий, белеет мой парус такой одинокий.

Қараңғы түн, мен клубтан шығып бара жатырмын, артымнан біреу: «Эй, Буба!» деп дауыстады.

Мен бір қадам қосамын, мен темекіні қобалжыдым, кеңседен шығуға тура келді,

Тағы бір дауыс: «Сәлем, Буба!»

және тіссіз күлімсіреді,

Ол астындағы қара көзімен жымыңдайды, ол кім - бірден барлығына ұқсайды.

Ол былай деп бастады: «Сіз, Серёга - ковбойсыз, сіздің «Мәңгі жас» әнін естідіңіз»,

Қалған жұмыс маған түсініксіз, сіз шынымен ризасыз ба?

Мен айтамын: «Мен ковбоймын, ал сен, досым, сен кім боласың?

Сіздің барлық жалқаулығыңызға қарамастан, сіз қиындыққа тап боласыз ».

Жауап ток соғу сияқты болды: «Мен кеңестік роктың кумирімін,

Бар мұңын айтып ақиқат жағасынан келген.

Не істеп жатырсың, орысша рокта осылай көрінетін жамандыққа батқансың,

Қандай әндер - неше слот, сіз мені масқара етесіз, Сергей.

Маған сеніңіз, бұл туралы айту маған ауыр тиеді, бірақ неге дуэт айтпайсыз?

Адамдардың бәрі адамдар сияқты, біреулер Мәскеуде, біреулер Австралияда, ал сіз және Шахрин бәріңіз Орта Оралдасыз,

Басыңмен достаспасаң, сен, Буба, супержұлдыз болмайсың.

Мына трюктерді тастаңыз - әйтпесе соңы, бұл бұйрық, Сергей Бобунец!

Бұл жерде кім екенін, не көтеріп жүргенін жел ұшырып жібергендей, – деді де, жоқ болып кетті.

Мүмкін оның қандай да бір қайғысы бар және мен енді не істеуім керек - өзімді асылып алайын ба, әлде бір нәрсе ме?

Роктағы әркімнің өз кемшіліктері бар, сабақ алатын кез келді

Жартастағы әркімнің өз жамандығы бар, менің желкенім аққа айналады,

Желкенім ағарғандай жалғыз, Желкенім ағарған жалғыз.