Timelapse - Sleeping At Last

only the eyes of owls can be seen here;

they are the stars, they radiate.

and every constellation

is a fraction of God’s DNA

that we were made to notice and navigate.

as the moon commands the tide

to balance the weight of change,

we must learn to follow all the same.

when the northern lights were born,

the color poured into our eyes,

like tipping a glass with the ocean inside.

into the darkness,

we will send our symphonies —

a shorthand of existence,

a slowly turning key,

the voyager will leave us with this modest memory of home.

when the sunlight wakes the earth

from its deep sleep,

all creatures bloom.

and through lifted lashes, all is new.

as a newborn recognizes

its mother’s voice from inside the womb,

may we remember the warmth of our youth.

the overture was written,

like the calm before a storm.

with hummingbird precision,

we must follow every chord…

time-lapse reveals a slight of hand,

it unties the rules of time and plan.

stillness is only a state of mind,

a blind spot that brightness has left behind.

wet paint is a privilege that we will find.

as the wrist of an artist

pulls the foreground into the frame,

we must learn to focus, all the same.

all these restless conversations

have tied a string to every living thing,

and our illustrations will draw them near.

мұнда тек үкілердің көздері көрінеді;

олар жұлдыздар, олар сәуле шашады.

және әрбір шоқжұлдыз

бұл Құдайдың ДНҚ-ның фракциясы

біз байқап, шарлау үшін жасалынғанымыз.

өйткені ай толқынға бұйрық береді

 өзгеріс салмағын теңестіру үшін,

біз бәріне бәріне  үйренуіміз керек.

солтүстік жарықтар пайда болған кезде,

көзімізге түсті,

ішінде мұхит бар стақанды төңкеру сияқты.

қараңғылыққа,

біз симфонияларымызды жібереміз —

 болмыстың қысқалығы,

баяу бұрылатын кілт,

саяхатшы бізге үй туралы осы қарапайым естелікті қалдырады.

күн сәулесі жерді оятқанда

терең ұйқысынан,

барлық тіршілік иелері гүлдейді.

және көтерілген кірпіктердің барлығы  жаңа.

 жаңа туған бала танған      

ананың құрсағындағы дауысы,

жастық шақтағы жылулықты есімізге түсірсек.

увертюра жазылды,

дауыл алдындағы тыныштық сияқты.

колибри дәлдігімен,

біз әрбір аккордты орындауымыз керек…

тайм-лапс қолдың кішкене бөлігін көрсетеді,

ол уақыт пен жоспар ережелерін бірден ажыратады.

тыныштық - бұл жай ғана,

 жарықтық артта қалған соқыр нүкте.

дымқыл бояу                 табатын                                                                                                              артык   артык|

суретшінің білімі ретінде

алдыңғы планды кадрға тартады,

бәрібір                          үйрену                үйрену                 үйрену                үйрену                    үйрену                    үйрену                         бәр бәрібір        үйренуіміз керек.

осы мазасыз әңгімелердің бәрі

әрбір тіршілік иесіне жіп байладым,

және біздің иллюстрацияларымыз оларды жақындатады.