Eclipse - She Must Burn

With your hungry glare, behind the webs

Where you cast your spells

The things that you say

They drive me insane

The book will not burn

The book will not burn

How I see you crave his porcelain

Ever so much all some more

Supple flesh where dreams pursue

Empty souls they surround me

Haunted faces, worn out places

Calling me home, calling me home

How your eyes have adorned

Such sadness now, I’m never coming home

Coming home

This shall be, a finely flippant funeral

The wolf salutes me

Haunted thought, emptiness

Holds me from sleep

Acrid fumes are rising over me, let go

Floating down the crimson ravine

So let darkness take me in

Burning flesh will sting my nose

As misery finally streams

A thousand unsung screams inside

But no tears are left to hide

I’m losing my mind

Empty souls they surround me

Haunted faces, worn out places

Calling me home, calling me home

How your eyes have adorned

Such sadness now, I’m never coming home

Coming home

I’m so at my best baby

When my teeth are sharp as shit

We could hang together

Kicking each other’s chairs away

Choking till no air is left

How I see you crave his porcelain

Ever so much all some more

Supple flesh where dreams pursue

I’m only half alive

But I’ve seen plenty of things

That have scared and destroyed my eyes

I’ve been dying to find out all the reasons

That I left my sanity behind

I’ve been trying to wash blood off my hands

Still soaked in the innocence of you

There’s a stench of filth left in here

There’s a stench of pain

We’ve been turning the other cheek

For too long, a life of sin

That’s brought old habits home

But we’re still only half alive

Ашық жарқырауыңмен, тордың артында

Сіз сиқырларыңызды қай жерде жасайсыз

Сіз айтатын нәрселер

Олар мені ақылсыз етеді

Кітап жанбайды

Кітап жанбайды

Сенің оның фарфорын қалайтынын қалай көремін

Әрқашан бәрі көп

Армандар орындалатын серпімді ет

Бос жандар олар мені қоршап алады

Арбаған жүздер, тозған жерлер

Маған үйге қоңырау шалыңыз, маған үйге қоңырау шалыңыз

Көздерің қалай әшекейленген

Қазір мұндай қайғы, мен ешқашан үйге келмеймін

Үйге қайту

Бұл әдемі жерлеу рәсімі болады

Қасқыр маған сәлем береді

Арбаған ой, бостық

Мені ұйқыдан ұстайды

Үстіме ащы түтін шығып жатыр, жібер

Қып-қызыл саймен қалқып

Ендеше, мені қараңғылық ішке кіргізсін

Өртенген ет мұрнымды шағып алады

Ақырында қайғы-қасірет ағыны сияқты

Ішінде мыңдаған айқай

Жасыру үшін көз жасы қалмайды

Мен ақыл-ойымды жоғалтып жатырмын

Бос жандар олар мені қоршап алады

Арбаған жүздер, тозған жерлер

Маған үйге қоңырау шалыңыз, маған үйге қоңырау шалыңыз

Көздерің қалай әшекейленген

Қазір мұндай қайғы, мен ешқашан үйге келмеймін

Үйге қайту

Мен ең жақсы баламын

Менің тістерім ұялшақ болған кезде

Біз бірге ілінетін едік

Бір-бірінің орындықтарын тепкілеу

Ауа қалмайынша тұншығу

Сенің оның фарфорын қалайтынын қалай көремін

Әрқашан бәрі көп

Армандар орындалатын серпімді ет

Мен тек жартысы тірімін

Бірақ мен көп нәрсені көрдім

Бұл менің көзімді қорқытты және жүрді

Мен барлық себептерді                                                                                                        |

Мен санамды артта қалдырдым

Мен қолымдағы қанды жууға  тырысамын

Сенің кінәсіздігіңе әлі де малынған

Мұнда сасық лас иіс қалды

Ауырсынудың иісі бар

Біз екінші бетті бұрдық

Тым ұзақ, күнә өмірі

Бұл ескі әдеттерді үйге әкелді

Бірақ біз әлі жартысы ғана тіріміз