Паренёк - Сергей Гинзбург

Жил в Одессе славный паренек, да паренек.

Ездил он в Херсон за голубями.

И вдали мелькал его челнок, его челнок

С белыми, как чайка, парусами.

Голубей он там не покупал, не покупал,

Шухарил и лазил по карманам,

Крупную валюту зашибал он, зашибал,

Девочек водил по ресторанам.

Чтоб девочек любить — богатым надо быть,

А богатым быть — а значит вором.

И пошел опять парнишка воровать,

Так и повстречался с прокурором.

Как не воровал, а все-таки попал

За решетку в камеру сырую.

Письма получал, долго их читал.

Думал он, что все еще вернется.

Но однажды славный паренек, тот паренек

Не вернулся в город свой любимый,

И напрасно девушка ждала его, ждала

У причала в платье темно-синем…

Одессада жақсы бала өмір сүрді, иә бала.

Ол Херсонға көгершіндерге барды.

Ал алыстан оның ченок, ченок жарқ етті

Шағаладай аппақ желкендері бар.

Ол жерде көгершін сатып алмады, сатып алмады,

Шухарил және қалтаға кіріп,

Ол үлкен ақша тапты, ол үлкен ақша тапты,

Ол қыздарды мейрамханаларға апарды.

Қыздарды сүю үшін - бай болу керек,

Ал бай болу ұры болу деген сөз.

Бала тағы да ұрлауға кетті,

Сондықтан мен прокурормен кездестім.

Қалай ұрламау керек, бірақ бәрібір

Ылғал камерадағы темір тордың артында.

Маған хаттар келді, мен оларды ұзақ оқыдым.

Ол әлі де қайтамын деп ойлады.

Бірақ бір кездері жақсы бала, ол бала

Сүйіктің қалаға оралмады,

Ал қыз бекер күтті, күтті

Пристанда қара көк көйлек киген...