Не надо - Сергей Гинзбург

Мы гуляли с тобой, мы бродили с тобой

По аллеям тенистого сада.

Я пытался прижаться к груди молодой,

Ты шептала «Не надо, не надо».

Сад давно опустел, разошелся народ,

И стояла ночная прохлада.

И в ночной тишине отдалася ты мне

И не слышно «Не надо, не надо».

Уж два года прошло, не встречал я тебя,

Как-то парком спешил на свидание.

И услышал я голос знакомый такой

«Не надо, не надо, не надо».

Я сдержаться не смог, оглянулся назад,

Шла по парку с ребенком отрада.

Он бежал впереди, догоняла она,

И смеялась «Не надо, не надо».

Дорогая поверь, я люблю тебя вновь.

А ты шепчешь, любви есть преграда.

У ребенка другой есть хороший отец,

А таких подлецов нам не надо.

Біз сенімен бірге жүрдік, сенімен бірге қыдырдық

Көлеңкелі бақтың аллеяларының бойында.

Мен жас кеудеге жабысуға тырыстым,

Сіз «болма, жоқ» деп сыбырладыңыз.

Бақша қаңырап бос қалды, халық тарап кетті,

Ал түн салқын болды.

Ал түннің тыныштығында өзіңді маған тапсырдың

Ал «болма, болма» дегенді ести алмайсың.

Екі жыл өтті мен сені кездестірмедім

Әйтеуір саябақ кездесуге баруға асықты.

Ал мен сондай таныс дауысты естідім

«Жоқ, жасама, жасама».

Қолымнан келмеді, артыма қарадым,

Қуаныш баламен саябақта серуендеп жүрді.

Ол алға жүгірді, ол қуып жетті,

Және «Жоқ, жоқ, жоқ» деп күлді.

Қымбаттым сенші, мен сені қайтадан сүйемін.

Ал сіз сыбырлайсыз, махаббат - тосқауыл.

Тағы бір баланың жақсы әкесі бар,

Ал ондай арамзалардың бізге керегі жоқ.