Joviann - School of Seven Bells

Joviann, I have no use for histories

My mind catches only the loudest of

The brightest storms

It’s no mystery

That the night begins as a roving wind that

Summons the earth

From under my feet

And I see the grains one after another

Go up in the drift

Encircling me

I used to love

The end of the night

When the sun would break through

The seam of the horizon

But now

Joviann

Things aren’t the same

No day is complete

Because with the moon

Love fades away from me

I used to love

I used to love

Joviann, how can I sustain moments like these

Oh how the time crumbles out of existence

When something has changed

And become a need

My heart is weighted with a resistance

That deadens the pain

When you’re not with me

And I feel the grains one after another

Are slipping away

I used to love

I used to love

Джовианн, мен тарихтарды пайдаланбаймын

Менің менің ең қатты дауысым ғана

Ең жарқын дауылдар

Бұл құпия емес

Түннің  қалдырмалы жел болып басталатыны

Жерді шақырады

Аяғымның астынан

Мен дәндерді бірінен соң бірін көремін

Дрийтпен жүріңіз

Мені қоршап алу

Мен бұрын сүйетінмін

Түннің соңы

Күн жарылып кеткенде

Көкжиек жігі

Бірақ қазір

Джовианн

Істер бірдей емес

Күні толық емес

Өйткені аймен бірге

Менен махаббат өшеді

Мен бұрын сүйетінмін

Мен бұрын сүйетінмін

Джовианн, мен мұндай сәттерді қалай көтере аламын?

О у уақыт болмыстан қалай шаңқырады

Бірдеңе өзгерген кезде

Және қажеттілікке айналады

Менің жүрегім қарсылықпен ауырады

Бұл ауырсынуды басады

Сен менімен болмаған кезде

Мен дәндерді бірінен соң бірін сеземін

Сырғып барады

Мен бұрын сүйетінмін

Мен бұрын сүйетінмін