В наших сердцах - Sakura

То ли в самом конце, то ли это было в самом начале…

Между стекол и стен концертных залов и сцен,

Смотрели в оба мы, но не замечали,

Как темнела вода, как талый снег ее пропитывал солью…

И по кубикам льда мы уходили туда,

Где силу воли измеряют любовью…

Мы меняли дома, города, континенты и лица.

Смеялись до слез, но это все был обман

И надо было бы нам остановиться…

Жить без новых идей, увы, оказалось просто невыносимо —

Только искры из глаз, нехватка солнечных дней

И слабый запах серы и керосина…

Но кто же сможет здесь, не смотря на тень сомнений, зависть и боль

Стать самим собой?

Вот и снова темно, словно свет не нашел себе места…

Куда мы так спешили и зачем, все равно

Уже не будет никому интересно…

Ведь не умея прощать, поверь, без потерь за собой не угнаться!

Странно ли, стуча войти в открытую дверь,

Случайно встретиться и снова расстаться?

Но, кто же сможет здесь, не смотря на тень сомнений, зависть и боль

Стать самим собой?

Разжигать огонь и не молчать!

Разрушая, все опять сначала начать.

Весь мир пополам — эта весна

Оставляет шрам в наших сердцах.

Не соңында, не ең басында болды...

Концерттік залдар мен сахналардың терезелері мен қабырғалары арасында,

Екеуміз қарадық, бірақ байқамадық

Су қалай қарайды, еріген қар оны тұзбен қалай сіңдірді...

Мұз текшелерінде біз сонда бардық,

Ерік күші махаббатпен өлшенетін жерде...

Біз үйлерді, қалаларды, континенттер мен беттерді өзгерттік.

Көз жасын төгіп күлді, бірақ мұның бәрі өтірік болды

Ал біз тоқтауымыз керек еді...

Жаңа идеяларсыз өмір сүру, өкінішке орай, жай ғана төзгісіз болып шықты -

Тек көзден ұшқын, шуақты күндердің жоқтығы

Ал күкірт пен керосиннің әлсіз иісі...

Бірақ бұл жерде күмән, қызғаныш пен азаптың көлеңкесіне қарамастан, кім мүмкін

Өз-өзімен болу?

Міне, жарық өзіне орын таппағандай тағы да қараңғы...

Біз қайда және неге асығыс болдық, бәрібір

Енді ешкім қызықпайды...

Ақыр соңында, егер сіз кешіруді білмесеңіз, маған сеніңіз, сіз өзіңізді жоғалтпай ұстай алмайсыз!

Біртүрлі ме, ашық есікті қағып,

Кездейсоқ кездесіп, қайта қоштасыңыз ба?

Бірақ бұл жерде күмән, қызғаныш пен азаптың көлеңкесіне қарамастан, кім мүмкін

Өз-өзімен болу?

От жағып, үндеме!

Бұзып, бәрін қайтадан бастаңыз.

Бүкіл әлем жартысы - осы көктем

Жүрегімізде тыртық қалдырады.