Seck - S.Pri Noir, Viviane Chidid

1967, dans ma tête une idée germe

Au Sénégal, je trouve pas mon ch’min, donc j’irais prendre celui des airs

Mais comment dire à mon père que demain, je n’irai pas au port

Que cette famille de toubabs, m’emmène à l’aéroport

Aller simple pour la France avec un taf de fille au pair

À 14 ans, j’plie bagage sans même dire au revoir à mon père

J’me sens si triste, pourtant j’pleure pas dans l’avion

J’pense à mon père, et ma mère, partie sans leur bénédiction

Mais c’est pas grave, je leur enverrai des tunes d’Europe

Quelques lettres pour mes deux frères et pour mes soeurs quelques robes

Tout l’monde applaudit et même ma famille d’accueil

Atterrissage à Paris, il fait gris, ça tire la gueule

Les gens sont peu aimables, ici les noirs jouent tous au PMU

Ou dorment dans la rue et forcément ça m’rend un peu émue

J’ai dix-huit ans, déjà quatre ans ici

A bosser pour cette famille qui m’obtient ma C-I-N

Carte d’i-tentité nationale, j’peux maintenant m'émanciper

J’vais au métro Nationale, j’pense au bled, ouais, à ma vie d’avant

Ça fait longtemps que j’vois personne et ça me manque évidemment

Début 85, j’tombe enceinte du p’tit Safé

Mais l’avenir avec son père, difficile d’l’envisager

On vit dans l’XIIe, difficile d’acheter une douzaine d’oeufs

Le p’tit a bien grandi, faut qu’j’achète une poussette neuve

Je change ses p’tites culottes, en enchaînant les p’tits boulots

Maintenant j’suis mère de famille, j’ai plus l’temps de dire «pull up»

J’envoie toujours des sous au bled, même si j’ai perdu mes parents

A l’enterrement j’y étais pas, pas assez d’sous sur l’compte épargne

91, deuxième enfant en route, le compte en banque en rogne

Et puis mes soeurs qui, de là-bas, me demandent d’plus en plus de robes

Et moi j’encaisse la vie j’suis robuste

J’emménage près du marché aux puces

Avec le père, le mariage recule

L’année du divorce, j’enchaîne les jobs merdiques

Mes garants de l’avenir, mes petits, je me dois d'être une mère digne

Maintenant faut payer la cantine, les sapes et tout l’tralala

Comme dirait Nakk faut qu’j’y arrive, même si ça me coûtera la life

Encore fonsdé, à la vodka, à la RedBull

À l’heure où les daronnes partent au taf sont à l’arrêt d’bus

Elle fait les courses, boy, toi tu fuis les cours

P’têtre dans la rue mais d’vant chez toi obligé de filer doux

Elle sait rester dure et douce pour qu’tu respires son pouls étouffe

Pendant que toi tu traînes, intéressé par deal et femmes seulement

Une mère une seule seulement, oui on en a qu’une

Malgré tes lacunes à amasser la tune elle reste maman

Huh, boy c’est comme ça qu’tu l’appelles

Quand tu échoues tu la peines

Quand tu réussis tu l’apaises c’est logique

C’est pas une fée du logis pourtant elle lave ton linge mais tu restes insolent

et tu cogites à faire du zeil du gros chiffre

De l’espèce que tu gaspilleras sans respect

Dans des despé', feuilles OCB, sans même l’aider

Pourtant, t’entends ses «Mayday mayday»

Prêt à croiser l'épée pour la voir danser l'été

1967 ж., менің басымда бір идея пайда болды

Сенегалда мен жол таба алмаймын, сондықтан мен ауаны аламын

Бірақ әкеме ертең портқа бармайтынымды қалай айтамын

Анау тубабтар отбасы, мені аэропортқа апарыңыз

Ау жұп жұмысымен Францияға бір жол

14 жасымда әкеммен қоштаспастан заттарымды жинадым

Мен қатты қайғырамын, бірақ мен ұшақта жыламаймын

Баталарын алмай кеткен әкем мен анамды ойлаймын

Бірақ бұл жақсы, мен оларға Еуропадан әуендер жіберемін

Екі ағама бірнеше хат, әпкелеріме бірнеше көйлек

Барлығы, тіпті менің үйдегі отбасымды да қол соғып жатыр

Парижге қонды, сұр түсті, сорды

Адамдар достықсыз, мұнда қаралардың барлығы PMU ойнайды

Немесе көшеде ұйықтау және бұл мені аздап эмоционалды етеді

Мен он сегіз жастамын, мұнда төрт жыл болды

Осы отбасы үшін жұмыс істеу маған C-I-N-ға ие болды

Ұлттық жеке куәлік, мен енді өзімді босата аламын

Мен Ұлттық метроға барамын, мен қанды, иә, бұрынғы өмірімді ойлаймын

Мен ешкімді көрмегелі көп болды, мен оны сағынатыным анық

85 жылдың басында мен кішкентай Сафеге жүкті болдым

Бірақ әкесімен болашақты елестету қиын

Біз 12 ғасырда өмір сүріп жатырмыз, ондаған жұмыртқа сатып алу қиын

Кішкентайым жақсы өсті, мен жаңа арба сатып алуым керек

Мен оның кішкентай трусикасын ауыстырып, кішкене жұмыс орындарын байлап аламын

Енді мен анамын, енді «тарт» деуге уақытым жоқ

Ата-анамнан айырылсам да үйге ақша жіберіп тұрамын

Мен жерлеуде болған жоқпын, жинақ шотында ақша жетпей қалды

91, жолда екінші бала, банк есепшоты ренжіп қалды

Сосын менің әпкелерім сол жақтан көбірек көйлек сұрайды

Ал мен өз өмірімді аламын, мен мықтымын

Мен барахолканың қасында жүрмін

Әкемен неке бұзылады

Ажырасқан жылы мен боқтық жұмыстарды тізбектеймін

Болашақтың кепілі, кішкентай бүлдіршіндерім, Мен лайықты ана болуым керек

Енді асхананы, киім-кешек пен барлық заттарды төлеу керек

Накк айтқандай, мен оған жетуім керек, тіпті бұл менің өмірім үшін қымбат болса да

Әлі де жерленген, арақ, RedBull

Даронналар жұмысқа кеткен уақытта аялдамада болады

Ол сауда жасайды, балам, сен мектептен қашасың

Мүмкін көшеде, бірақ сіздің үйіңіздің алдында тайып кетуге мәжбүр

Ол тыныс алуыңыз үшін қатты және жұмсақ болуды біледі, оның тамыр соғысы тұншығады

Сіз қыдырып жүргенде, мәмілелер мен әйелдерді ғана қызықтырады

Бір ғана ана, иә бізде біреу ғана

Ақша жинаудағы кемшілігіңе қарамастан ол ана болып қалады

Әй, балам, сен осылай атайсың

Сіз сәтсіздікке ұшыраған кезде оны ауыртасыз

Табысқа жеткенде, сіз оны тыныштандырасыз, бұл логикалық

Ол үй шаруасындағы әйел емес, ол сіздің кіріңізді жуады, бірақ сіз намыссыз болып қаласыз

және сіз үлкен сандарды жасау туралы ойлайсыз

Сіз құрметтемей ысырап етесіз

Үмітсіз күйде, тіпті оған көмектеспестен OCB-ден кетеді

Дегенмен, оның «Майдай майдасын» естисіз.

Жазда оның биін көру үшін қылыштарды айқастыруға дайын