Фонтаны - Руслан Набиев

Пройдёт всего два года,

Изменится та мода,

Друзья пойдут по Кирова гулять.

Пройдёмся по бульварам,

Заглянем в рестораны,

Заглянем в рестораны и кафе.

А там как прежде бьют фонтаны,

А по ночам поют гитары.

Лишь только рано, рано утром

Погаснут тысячи огней.

Мой милый друг, не надо грусти,

Придёт весна, и боль отпустит.

Ты спи и пусть тебе приснится

Любимый город мой – Дербент.

И вот мы снова дома

В кругу своих знакомых,

В кругу своих знакомых и друзей.

И помним мы с друзьями

Всё то, что было с нами,

О том, что было с нами мы споём.

Бар болғаны екі жыл қажет

Сән өзгереді

Достар Киров бойымен серуендеуге барады.

Бульварларды жағалап жүрейік

Мейрамханаларға барайық

Мейрамханалар мен кафелерге барайық.

Мұнда, бұрынғыдай, субұрқақтар соғып,

Ал түнде гитаралар ән салады.

Тек ерте, таңертең ерте

Мыңдаған шамдар сөнеді.

Қымбатты досым, мұңайма,

Көктем келеді, ауырсыну басылады.

Сіз ұйықтап, армандауға мүмкіндік бересіз

Менің сүйікті қалам – Дербент.

Міне, біз тағы да үйдеміз

Достарымның ортасында

Өзінің таныстары мен достарының ортасында.

Ал біз достармен бірге еске аламыз

Мұның бәрі бізбен бірге болды

Басымыздан өткен оқиға туралы ән айтамыз.