The Fountain Of Lamneth - Rush

I am born;

I am me.

I am new.

I am free.

Look at me;

I am young.

Sight unseen;

life unsung.

My eyes have just been opened,

and they’re open very wide.

Images around me don’t identify inside.

Just one blur I recognize,

the one that soothes and feeds.

My way of life is easy,

and as simple are my needs.

Yet my eyes are drawn toward

the mountain in the east.

Fascinates and captivates;

gives my heart no peace.

The mountain holds the sunrise

in the prison of the night,

till bursting forth from rocky chains,

the valley floods with light.

Living one long sunrise,

for to me all things are new.

I’ve never watched the sky grow

pale, or strolled through fields of dew.

I do not know of dust to dust.

I live from breath to breath.

I live to climb that mountain

to the Fountain of Lamneth.

II.

Didacts and Narpets

Listen!

III.

No One At the Bridge

Crying back to consciousness,

the coldness grips my skin.

The sky is pitching violently,

and drawn by shrieking winds.

Seaspray blurs my vision.

Waves roll by so fast.

Save my ship of freedom.

I’m lashed, helpless, to the mast.

Remembering when first I held

the wheel in my own hands,

I took the helm so eagerly

and sailed for distant lands.

But now the sea’s too heavy.

And I just don’t understand,

why must my crew desert me when I need a guiding hand?

Call out for direction

and there’s no one there to steer.

Shout out for salvation

but there’s no one there to hear.

Cry out supplication

for the maelstrom is near.

Scream out desperation

but no one cares to hear.

IV.

Panacea

The whiteness of confusion

is unfolding from my mind.

I stare around in wonder.

Have I left my life behind.

I catch the scent of ambergris

And turn my head, surprised.

My gaze is caught and held and I am helpless, mesmerized.

Panacea, liquid grace.

Oh, let me touch your gentle face.

Enchantment falls arond me and I know I cannot leave.

Here’s a meaning for my life,

a shelter from the storm.

Pacify my troubles with

her body, soft and warm.

Naked in our unity,

a smile for ev’ry tear.

Gentle hands that promise me comfort through the years.

Yet I know I must be gone

before the light of dawn.

Panacea, passion pure.

I can’t resist your gentle lure.

My heart will lie beside you,

and my wandering body grieve.

V. Bacchus Plateau

Another endless day.

Silhouettes of grey.

Another glass of wine.

Drink with eyes that shine.

To days

without that chill at morning.

Long nights,

time out of mind.

Draw another goblet

from the cask of forty-three.

Crimson, misty mem’ry,

hazy glimpse of me.

Give me back my wonder.

I’ve something more to give.

I guess it doesn’t matter.

There’s not much more to,

not much more to live.

Another foggy dawn.

The mountain almost gone.

Another doubtful fear.

The road is not so clear.

My soul

grows ever weary,

and the end

is ever near.

VI.

The Fountain

Look the mist is rising,

and the sun is peaking through.

See the steps grow lighter

as I reach their final few.

Hear the dancing waters;

I must be drawing near.

Feel, my heart is pounding

with embattled hope and fear.

The key, the end, the answer,

stripped of their disguise.

Still it’s al confusion,

and tears spring to my eyes.

Though I’ve reached a signpost;

it’s really not the end.

Like old Sol behind the mountain,

I’ll be coming up again.

Now at last I fall before

The Fountain of Lamneth.

I thought I would be singing,

but I’m tired, out of breath.

Many journeys end here,

but the secret’s told the same.

Life is just the candle,

and a dream must give it flame.

I’m in motion.

I am still.

I am crying.

I am still.

I’m together.

I’m apart.

I’m forever

at the start.

Still, I am.

Мен тудым;

Мен    мен бін.

Мен жаңа бын.

Менің қолым бос.

Маған қара;

Мен жаспын.

Көрінбейтін көрініс;

жасырын өмір.

Менің көздерім жаңа ғана ашылды,

және олар өте кең.

Айналамдағы кескіндер ішімді анықтамайды.

Мен танитын бір ғана бұлыңғырлықты,

тыныштандыратын және тамақтандыратын.

Менің өмір салтым оңай,

және менің қажеттіліктерім қарапайым.

Сонда да менің көздерім қарайды

шығыстағы тау.

Қызықтырады және баурап алады;

жүрегіме тыныштық бермейді.

Тау күннің шығуын ұстайды

түнгі түрмеде,

жартасты шынжырлардан жарылғанша,

алқап нұрға толады.

Бір ұзақ күннің шығуымен өмір сүру,

Мен үшін бәрі жаңа.

Мен аспанның өсіп жатқанын ешқашан көрген емеспін

бозғылт немесе шық                      өрістері                                                          

Мен шаңды шаңды білмеймін.

Мен демнен демге өмір сүремін.

Мен сол тауға шығу үшін өмір сүремін

Ламнет фонтанына .

II.

Дидакттар мен нарпеттер

Тыңдаңыз!

III.

Көпірде ешкім

Сана қайта жылап,

салқындық терімді басып жатыр.

Аспан қатты соғып жатыр,

және айқайлаған желдер  тартады.

Теңіз спрейі көру                                                         Теңіз спрейі

Толқындар өте тез оралады.

Менің бостандық кемесін құтқар.

Мен діңгекке ілініп, дәрменсіз қалдым.

Алғаш ұстаған кезім есімде

дөңгелек өз қолымда,

Мен тізгінді өте ынтамен ұстадым

және алыс елдерге жүзіп кетті.

Бірақ қазір теңіз тым ауыр.

Ал мен түсінбеймін,

Неліктен менің ізбасарым керек болған кезде менің экипажым мені шөлеуі керек?

Бағытқа қоңырау шалыңыз

Онда басқаруға ешкім жоқ.

Құтқарылу үшін айқайлаңыз

Бірақ ол жерде ешкім жоқ.

Жалынып жалбарыну

өйткені дауыл жақын.

Үмітсіздіктен айқайлаңыз

бірақ ешкім тыңдауға                                                                                                       .

IV.

Панацея

Шатасудың ақтығы

ойымнан                                                              |

Мен таңқаламын.

Мен өмірім артқа қалдым ба?

Мен амбристің иісін сеземін

Мен таң қалып, басымды бұрадым.

Менің көзқарасым ұсталып, ұсталды, мен шарасыз, таңқалдым.

Панацея, сұйық рақым.

О, жәзікті жүзіңізді ұстауға рұқсат етіңіз.

Маған сиқыр түседі, мен кете алмайтынымды білемін.

Міне, менің өмірім үшін мағына,

 дауылдан баспана.

Қиындықтарымды жұмсаңыз

оның денесі жұмсақ және жылы.

Бірлігімізде жалаңаш,

әрбір көз жасы үшін күлімсіреу.

Жылдар бойы маған жайлылық беретін нәзік қолдар.

Мен кетуім керек екенін білемін

таң атқанша.

Панацея, таза құмарлық.

Мен сіздің нәзік арбауыңызға қарсы тұра алмаймын.

Жүрегім жаныңда болады,

және қызған денем қайғырады.

V. Бахус үстірті

Тағы бір бітпейтін күн.

Сұр түстің силуэттері.

Тағы бір стақан шарап.

Жарқыраған көзбен ішіңіз.

Күндерге дейін

таңғы салқынсыз .

Ұзақ түндер,

уақыт ойдан тыс.

Тағы бір тостағанды ​​сал

қырық үш бөшкеден.

Қып-қызыл, тұманды естелік,

маған бұлыңғыр көзқарас.

Маған таңғаларымды қайтарыңыз.

Мен одан да көп нәрсе беремін.

Маңызды емес деп ойлаймын.

Басқа көп нәрсе жоқ,

көп өмір сүру мүмкін емес.

Тағы да тұманды таң.

Тау кете жаздады.

Тағы бір күмәнді қорқыныш.

Жол соншалықты анық емес.

Жаным

үнемі шаршайды,

және соңы

әрқашан жақын.

VI.

Субұрқақ

Тұман көтеріліп жатқанын қараңыз,

және күн батып бара жатыр.

Қадамдардың жеңілдеуін қараңыз

Мен соңғы бірнешеуіне жеттім.

Би билеген суларды тыңдаңыз;

Мен жақындауым керек.

Сезіңіз, жүрегім соғып    соғып                              

үзілген үміт пен қорқынышпен.

Кілт, соңы, жауабы,

бетперделерінен  арылған.

Бұл әлі де шатасу,

және менің көзіме көз жасым.

Мен жол белгісіне  жетсем де;

бұл шын мәнінде соңы емес.

Таудың ар жағындағы кәрі Сол сияқты,

Мен қайта келемін 

Енді ең соңында бұрын құладым

Ламнет фонтаны.

Мен ән айтармын деп ойладым,

бірақ мен шаршадым, тынысым тарылды.

Көптеген сапарлар осында аяқталады,

бірақ сыры солай.

Өмір – жай ғана шам,

және арман оған жалын беруі керек.

Мен қозғалыстамын.

Мен әлі

Мен жылап жатырмын.

Мен әлі

мен біргемін.

мен бөлекпін.

мен мәңгілік

 бастапқыда.

Сонда да мен.