Sotasokea - Ruoska

Menetetty, sirpaleina, liian rikki korjaantumaan

Tajusimme liian myöhään, ei se koskaan toiminutkaan

Romuttuneet ihanteemme yli kaiken vaatii tilaa

Miksi kieltää, kun hyvin tietää, sitä niellä saa mitä pilaa

Niin eksyksiin ikiyöhön jäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Silmin puhjennein, verta kynsissäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Sotasokeana soitellen sotaan, rinta paljaana rintaman usvaan

Elämme täysillä raahautumalla, läpi rinnan ammuttu nuoli

Sinussa ainut haaveeni syntyi, eli yön, päivän ja kuoli

Turha kaivaa tunneleita, niiden päässä taivas on musta

Niin eksyksiin ikiyöhön jäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Silmin puhjennein, verta kynsissäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Niin eksyksiin ikiyöhön jäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Silmin puhjennein, verta kynsissäin

Kanssa aaveiden, jotka yksin näin

Жоғалған, фрагменттерде, жөндеуге тым сынған

Біз тым кеш түсіндік, бұл ешқашан нәтиже бермеді

Біздің идеалдарымызды жою, ең алдымен, кеңістікті қажет етеді

Неге жоққа, жақсы білген соң жұтып қоясың

Мен түні бойы адасып кеттім

Оны жалғыз көрген елестермен

Көзім жарылып, тырнақтарым қан

Оны жалғыз көрген елестермен

Соғыс соқырындай соғыста ойнап, кеудесі майдан тұманында жалаңаш

Толық сүйретіп өмір сүреміз, кеудеден атқан жебе

Менде жалғыз арманым туды, яғни түн, күн, өлді

Пайдасыз қазылған туннельдер, олардың ұшында аспан қара

Мен түні бойы адасып кеттім

Оны жалғыз көрген елестермен

Көзім жарылып, тырнақтарым қан

Оны жалғыз көрген елестермен

Мен түні бойы адасып кеттім

Оны жалғыз көрген елестермен

Көзім жарылып, тырнақтарым қан

Оны жалғыз көрген елестермен