Ömrün Səhifələri - Royal Babayev, Mortiferum, Фридерик Шопен

Təsəvvür edəndə ki, sən olmasaydın…

Necə olardı həyatım?

Necə olardı, həyatım?

Sən içkilərlə dolu olan həmin o boz masaydın

Ulduzlara toxunardıq, xəyalları pozmasaydın

Olmasaydın yuxularda, olardın reallıq sən

Gözlərindəki şaxtadan donardım bir anlıq mən

Və birdən soyuğun təsirindən buza dönər saf uşaq

Qayıt gəl!

Həyatda olmasa da, arzularda barışaq

Bəlkə sevgim sənin üçün sadəcə qəpik-quruş!?

Taqətdən salır məni saxta, amma qəti duruş

Kəsib-doğrayar parça-parça məni siyah gözlərin

Divardan asılan siluetin yaşamağa tək təsəllim

Aç əllərini yalvar son ümidlərimə denən ki

«Sevirəm!

Sevirəm səni, qəlbimə bıçaq sancan qatilim mənim!»

Mənsə haradasa uzaq sahillərdə itmişəm

Soyuq mənzilimdə soyuq cəsədim, sən demə mən getmişəm…

Alma, tale, kədər, ölüm…

Bitmir bu qara ömür…

Hara sürür bu ömrün şoferi, hə?!

Ən əvəzolunmaz xəyallarımın qatilisən

Dirisən, amma ki, ölü olsan daha yaxşı

Şeş-beş ata bilmədim, bu sevgidə gətirmədi naxışım

Hər gün süzülür boş badələrə Çanqa

Ya məni tez öldür, ya da ki, könlümdə qal

Bizi danışardı ulduzlara hər gün kosmos

Əbədi yanacağını sandığın sevgi olub toz

Qatır qədər işim ağır, amma ki, beynim qanmır

Bir də, bilməlisən, Bakı gözyaşlarına inanmır

Müvəqqəti ölümsüzlüyə görə üzr istəyirəm

Səndən lap gəlsin əzab, beşini versən, yüzünü istəyirəm

İçim həmişə bir əlvidalar şəhəri qap-qaranlıq

Məzarımda gün nə çıxır, nə batır — alatoranlıq

Елестетіп көріңізші, егер сіз болмасаңыз…

Менің өмірім қалай болар еді?

Бұл қалай болар еді, менің өмірім?

Сіз сусындарға толы сұр үстел едіңіз

Жұлдызға тиер едік, Арманыңды бұзбасаң

Егер сіз арманда болмасаңыз, сіз шындық болар едіңіз

Көздеріндегі аяздан бір сәт тоңып қалдым

Ал кенеттен таза бала суықтың әсерінен мұзға айналады

Қайту!

Өмірде болмаса да арманда татуласайық

Мүмкін менің махаббатым сен үшін бір тиын шығар!?

Бұл мені жалған, бірақ берік позадан шаршатады

Қара көздер мені жыртып тастады

Қабырғада ілулі тұрған силуэт өмір сүрудің жалғыз жұбаныш

Қолдарыңды ашып, соңғы үмітімді өтінемін

«Мен сүйемін!

Мен сені жақсы көремін, менің жүрегіме пышақ сұққан өлтірушім!»

Мен алыс жағалауда бір жерде адасып қалдым

Менің суық пәтерімде суық денем болды, сондықтан мен кетіп қалдым ...

Алма, тағдыр, қайғы, өлім...

Бұл қара өмір бітпейді...

Бұл өмірдің жүргізушісі қайда, иә?!

Сіз менің баға жетпес армандарымның өлтірушісісіз

Сен тірісің, бірақ өлгенің жақсы

Алтау-беске түсіре алмадым, бұл өрнек ғашықтық әкелмеді

Чанга күн сайын бос ыдыстарға сүзіледі

Не тез өлтір, не жүрегімде қал

Күн сайын ғарыш бізге жұлдыздарды айтып берді

Шаң – мәңгілік отынның кеудесінің махаббаты

Жұмысым қашырдай ауыр, бірақ миым қанбайды

Сондай-ақ, сіз Бакудің көз жасына сенбейтінін білуіңіз керек

Уақытша өлместік үшін кешірім сұраймын

Азап өзіңнен келсін, бес бер, жүзіңді қалаймын

Мен әрқашан қаламен қоштасамын

Бейітіме күн шығып, батады – ымырт