Зупини час - Роллік'с

А може так не треба, чи варто зупинитись на мить або заплющити очі та вниз не дивитись

Не хочу стати я сірою тінню безмовною з холодними стінами думками ділитись

До самої прірви, до згубного краю ступаю, ногами міряю страх

Та я ще не певний, чи знову повірю словам, що тремтять на губах:

Зупини час.

Скільки лишилося нам?

Прожени біль.

Знову між нами стіна…

Зачинені двері, застиг погляд на стелі, так дивно, як лунко годинником тікає

пульс

І не так вже й цікаво, що стане відтепер, і не важливо не скільки чи впаду або

зірвусь

До самої прірви, до згубного краю ступаю, ногами міряю страх

Та я ще не певний, чи знову повірю словам, що тремтять на губах:

Зупини час.

Скільки лишилося нам?

Прожени біль.

Знову між нами стіна

Мій біль стане стіною, спробуй розбити, якщо є сили

Не зупинили, час тікає, ще ближче до прірви, а ми не змінили нічого,

лишилася крихта остання до згубного краю, не вірю, не знаю…

І далі ступаю, на жаль, не помічаючи сенсу, наче згасаю

Немесе бір сәтке тоқтаудың немесе көзіңізді жұмып, төмен қарамаудың қажеті жоқ

Ой бөлісуге қабырғасы суық, тілсіз сұр көлеңкеге айналғым келмейді

Тұңғиыққа, зұлым елге қадам басамын, Қорқынышты аяғыммен өлшеймін

Бірақ ернімде дірілдеген сөздерге сенер-сенер-сенбесімді әлі білмеймін:

Уақытты тоқтату.

Бізде қанша қалды?

Ауырсынудан құтылыңыз.

Тағы да арамыздағы қабырға...

Есік жабылды, оның көзқарасы төбеге қатып қалды, қашып бара жатқан сағаттың тесігі сияқты біртүрлі

импульс

Ал бұдан былай не болатыны соншалықты қызық емес, мен қанша құлағаным да, құламағаным да маңызды емес

мен бұзамын

Тұңғиыққа, зұлым елге қадам басамын, Қорқынышты аяғыммен өлшеймін

Бірақ ернімде дірілдеген сөздерге сенер-сенер-сенбесімді әлі білмеймін:

Уақытты тоқтату.

Бізде қанша қалды?

Ауырсынудан құтылыңыз.

Тағы да арамызда қабырға

Менің дертім қабырғаға айналады, күшің болса сындырып көр

Тоқтаған жоқ, уақыт өтіп жатыр, тіпті тұңғиыққа жақындады, біз ештеңені өзгерткен жоқпыз,

соңғы үгіндісі зиянды шетіне қалды, мен сенбеймін, мен білмеймін ...

Ал мен болсам, өкінішке орай мағынасын байқамай, өшіп бара жатқандай жүре беремін