Le Temps Passe - Rohff

Le temps nous appartient tous, on en fait ce qu’on veut

Et ne viens pas à la rescousse on en devient ce qu’on peut

J’ai pas l’expérience de vie du cinquième âge

La solitude me reste fidèle, mais mon regard trompe mon âge

Il me reste plus beaucoup de sourire, j’ai perdu mes éclats de rires

Mes larmes reviennent sur leurs pas, j’ai pris goût à souffrir

Je mûris jusqu'à pourrir, ça devient une corvée d’se nourrir

Dans le couloir du temps on fait la queue pour mourir

Mon reflet a pris un coup j’ai des courbatures

Mon cœur s’remet à battre qu’en présence d’ma progéniture

Le silence est mon meilleur auditeur

Souvent il me coupe la parole pendant des heures

Le temps endurcit en guérissant les blessures

Ce qui acquis avec le temps n’est pas sûr

On tient sur ses appuis, il est le meilleur ami

De ce qui nous réussit, ou ce qui nous détruit

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Surprenant comme le temps change, banalise

Tout ce qui te dérange grâce à lui, tu canalises

Ta nervosité tu réalises, son influence sur toi

Ta conscience, ton humeur, ta confiance en toi

En fonction des circonstances atténuées

Dieu donne la force et le courage et le temps pour les diminuer

C’est dénué de sens mais on ne peut le surmonter

Il nous rattrape même avec la machine à remonter

Il nous est compté, chacun bénéficie du sien

Il nous contient jusqu’au physique qu’on entretient

Demande aux anciens à défaut de vouloir rajeunir

Il passe de plus en plus vite on peut toujours courir

Le temps est sourd-muet, il rend aveugle

Il fait sa vie même quand tu bugues en bas de ton immeuble

Quand tu erres dans le labyrinthe de la cogite

Bercé par le vocabulaire de l’alcool et du shit

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Le temps frustre, les mondains s’efforcent de profiter de chaque instant

Les plus faibles recherchent un soulagement constant

Jusqu'à en être ivre ou drogué, pour échapper aux regrets

Au passé restent bloqués, chient sur le progrès

Jusqu'à troquer leur avenir contre une barrette

Même en ayant procréer, ils reposent sur le concret

Dévoilent les secrets, séparent les chemins et les centres d’intérêts

Ne confonds pas évoluer et changer

C’est dur de redresser le fer forgé

C’est par devant que la rue prend son recul

La juge divise l’avenir par 22h de cellule

Fixer le soleil et la lune d’une fenêtre c’est dur

Compter ses jours sur un mur que le temps fissure

C’est fou comme il peut faire vieillir un bébé

Sous son poids on finit par se courber

Et le temps passe qu’est-ce tu deviens?

Chaque souffle nous rapproche du déclin

Ciel bleu gris pluie torrentielle

Les années passent comme des mois, les mois comme des semaines

Comme des semaines

C’est dingue comme le temps passe vite

Pas plus tard qu’hier on été tous là ensemble

Où est passée ma génération?

Merde…

Le temps dégrade ce qui l’arrange

Qu’importe le projet le songe

Nous sommes attendus par les anges

Gardez la pêche, mais n’avalez pas le noyau

Уақыт бәрімізге тиесілі, біз онымен қалағанымызды жасаймыз

Біз қолымыздан келгенін аламыз, көмекке келмеңіз

Менің бесінші жастағы өмірлік тәжірибем жоқ

Жалғыздық маған адал, бірақ менің көзқарасым жасымды алдады

Менде көп күлкі қалмады, күлкіден айырылдым

Көз жасым адымдап қайтады, Азаптың дәмін таттым

Шірігенше пісіп жетемін, жеу жұмысына айналады

Уақыт дәлізінде өлу үшін сапқа тұрамыз

Менің рефлексиям соққыға жығылды, денем ауырады

Ұрпағымның қасында ғана жүрегім қайта соғады

Үнсіздік - менің ең жақсы тыңдаушым

Көбінесе ол мені сағаттап үзеді

Уақыт жараларды емдеумен қатаяды

Уақыт өте келе не алынғаны белгісіз

Біз аяққа тұрамыз, ол ең жақсы дос

Бізге не жететіні, не бізді бұзатыны

Ал уақыт өтеді, сен қандай болдың?

Әрбір тыныс бізді құлдырауға жақындатады

көк сұр аспан нөсер жаңбыр

Жылдар айлардай, айлар апталардай өтеді

Уақыт қалай өзгереді, тривиалданады

Сізді мазалағанның бәрі оның арқасында, сіз арнаңыз

Сіздің жүйкеңізді түсінесіз, оның сізге әсері

Сіздің ар-ұятыңыз, көңіл-күйіңіз, өзіңізге деген сенімділік

Жеңілдететін жағдайларға байланысты

Құдай күш пен батылдық пен оларды азайтуға уақыт береді

Бұл мағынасыз, бірақ оны жеңу мүмкін емес

Ол тіпті бізді орауыш машинамен ұстайды

Санымыз бар, әркім өз пайдасын көреді

Ол бізді ұстап тұрған дене бітімімізге дейін қамтиды

Жасартқысы келмейтін ақсақалдардан сұраңыз

Ол тезірек жүреді және біз әрқашан жүгіре аламыз

Уақыт саңырау, мылқау, соқыр

Сіз ғимаратыңызды бұзып жатқанда да ол өз өмірін жасайды

Ой лабиринтінде адасып жүргенде

Алкоголь мен хэштің сөздік қорынан тайды

Ал уақыт өтеді, сен қандай болдың?

Әрбір тыныс бізді құлдырауға жақындатады

көк сұр аспан нөсер жаңбыр

Жылдар айлардай, айлар апталардай өтеді

Уақыт ренжітеді, әлеуметшілер әр сәттен ләззат алуға тырысады

Әлсіздер үнемі жеңілдік іздейді

Өкініштен құтылу үшін мен мас немесе есірткіге салынғанша

Өткен шақ кептеліп, ілгерілеу үстінде

Өз болашағын барға айырбастағанша

Ұрпақ болғанның өзінде олар бетонға тіреледі

Құпияларды, бөлек жолдар мен қызығушылықтарды ашыңыз

Дамуды өзгертумен шатастырмаңыз

Соғылған темірді түзету қиын

Алдында көше тартылады

Судья болашақты 22 сағаттық ұяшыққа бөледі

Терезеден күн мен айға қарау қиын

Қабырғада күндеріңізді санау, уақыт сыздап жатыр

Нәрестенің қанша жаста болуы ақылға сыймайды

Оның салмағының астында біз еңкейеміз

Ал уақыт өтеді, сен қандай болдың?

Әрбір тыныс бізді құлдырауға жақындатады

көк сұр аспан нөсер жаңбыр

Жылдар айлардай, айлар апталардай өтеді

апталар сияқты

Уақыт қалай зымырап өтіп жатыр екен

Кеше ғана бәріміз бірге болдық

Менің ұрпағым қайда кетті?

Боқ...

Уақыт өзіне қолайлы нәрсені төмендетеді

Қандай жоба болса да армандаңыз

Бізді періштелер күтеді

Шабдалыны сақтаңыз, бірақ шұңқырды жұтпаңыз