Birches - Robert Frost

When I see birches bend to left and right

Across the lines of straighter darker trees,

I like to think some boy’s been swinging them.

But swinging doesn’t bend them down to stay

As ice-storms do.

Often you must have seen them

Loaded with ice a sunny winter morning

After a rain.

They click upon themselves

As the breeze rises, and turn many-colored

As the stir cracks and crazes their enamel.

Soon the sun’s warmth makes them shed crystal shells

Shattering and avalanching on the snow-crust--

Such heaps of broken glass to sweep away

You’d think the inner dome of heaven had fallen.

They are dragged to the withered bracken by the load

And they seem not to break;

though once they are bowed

So low for long, they never right themselves:

You may see their trunks arching in the woods

Years afterwards, trailing their leaves on the ground

Like girls on hands and knees that throw their hair

Before them over their heads to dry in the sun.

But I was going to say when Truth broke in

With all her matter-of-fact about the ice-storm,

I should prefer to have some boy bend them

As he went out and in to fetch the cows--

Some boy too far from town to learn baseball

Whose only play was what he found himself,

Summer or winter, and could play alone.

One by one he subdued his father’s trees

By riding them down over and over again,

Until he took the stiffness out of them

And not one but hung limp, not one was left

For him to conquer.

He learned all there was

To learn about not launching out too soon

And so not carrying the tree away

Clear to the ground.

He always kept his poise

To the top branches, climbing carefully

With the same pains you use to fill a cup

Up to the brim, and even above the brim.

Then he flung outward, feet first, with a swish

Kicking his way down through the air to the ground.

So was I once myself a swinger of birches,

And so I dream of going back to be.

It’s when I’m weary of considerations,

And life is too much like a pathless wood

Where your face burns and tickles with the cobwebs

Broken across it, and one eye is weeping

From a twig’s having lashed across it open.

I’d like to get away from earth awhile,

And then come back to it and begin over.

May no fate willfully misunderstand me

And half grant what I wish and snatch me away

Not to return.

Earth’s the right place for love:

I don’t know where it’s likely to go better.

I’d like to go by climbing a birch tree

And climb black branches up a snow-white trunk

Toward heaven, till the tree could bear no more,

But dipped its top and set me down again.

That would be good both going and coming back.

One could do worse than be a swinger of birches.

Мен қайыңды көргенде, сол және оңға қарай иіліп

Түзу қараңғы ағаштардың сызығында,

Маған бір бала                                                                                                                                                                                                            |

Бірақ тербелу оларды тұру үшін еңкейтпейді

Мұзды дауылдар сияқты.

Сіз оларды жиі көрген болуыңыз керек

Мұзға толы қыстың шуақты таңында

Жаңбырдан кейін.

Олар өздерін басады

Жел көтеріліп, түрлі-түсті болады

Араластырған кезде олардың эмальдары жарылып, жарылып кетеді.

Көп ұзамай күннің жылуы оларды кристалды қабықшаларды төгуге мәжбүр етеді

Қар қыртысының жарылуы және қар көшкіні...

Мұндай үйінділер сынған әйнек сыпырылады

Сіз аспанның ішкі күмбезі құлаған деп ойлайсыз.

Олар жүктің әсерінен кеуіп қалған жақшаға апарады

Және олар бұзылмайтын сияқты;

олар бір рет тағзым етсе де

Ұзақ    төмен                       ұзақ уақыт бойы                                                                  | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | | |ша | | | | | | |

Сіз олардың діңгектерін орманда көре аласыз

Арада жылдар өткен соң, олардың жапырақтары жерге ілініп

Қолдары мен тізелері шаштарын тастайтын қыздар сияқты

Олардың алдында олардың алдында күндеріне дейін құрғатыңыз.

Бірақ мен ақиқат кірген кезде айтайын деп едім

Мұзды дауыл туралы барлық фактілерімен,

Мен біреуді иіліп болғанды ​​жөн көрдім

Ол сиырларды алу үшін шығып кірген              

Бейсболды үйренуге қаладан тым алыс бір бала

Кімнің жалғыз ойыны ол өзі тапты,

Жаз немесе қыс және жалғыз ойнауға болады.

Ол әкесінің ағаштарын бір-бірлеп бағындырды

Оларды қайта-қайта мінгізу арқылы,

Ол олардың қаттылығын алып тастағанға дейін

Бір емес, ілулі тұр, бірде-біреуі қалмады

Оның жеңуі үшін.

Ол бардың бәрін білді

Тым ерте басталмайтындығы туралы білім алу үшін

Сондықтан ағашты алып кетпеу

Жерге таза.

Ол әрқашан байсалдылығын сақтады

Үстіңгі бұтақтарға, абайлап өрмелеңіз

Кубокты толтыру үшін сіз қолданатын ауырсынумен

Төбеге дейін, тіпті шетінен жоғары.

Сосын ол сыртқа қарай ұшып, аяғын алдымен сілкіп жіберді

Ауа арқылы жерге теуіп бара жатыр.

Мен де бір кездері қайыңның серігі болғанмын,

Сондықтан мен қайтып болуды  армандаймын.

Мен ойлардан шаршаған кезде,

Ал өмір жолсыз ағашқа ұқсайды

Өрмекпен жүзің күйіп, қытықтайтын жер

Жарылып, бір көзі жылап тұр

Бұтақтан қалыптан  ашылды.

Мен жерден біраз уақыт кеткім келеді,

Содан кейін оған оралып, бастаңыз.

Ешбір тағдыр мені әдейі қате түсінбесе екен

Ал жарты тілегімді орындап, мені тартып ал

Қайтып келмеу үшін.

Жер махаббат үшін дұрыс орын:

Қай жерде жақсырақ болатынын білмеймін.

Мен қайың ағашына көтерілгім келеді

Қарлы-ақ магистральға көтеріліп, қара бұтақтарға көтеріліңіз

Ағаш шыдамайынша, аспанға қарай,

Бірақ оның үстіңгі жағын суға салып, мені қайтадан  жерге қойды.

Бұл барғаныңыз да, қайтқаныңыз да жақсы болар еді.

Қайыңның серігі болудан да жамандық жасауға болады.