Зимняя скорбь - Откровения Дождя

Бесконечной мглой затянуто небо

И в белый саван одета земля

Падает снег пеленой бесконечной

И северный лес призывает меня

Зимняя скорбь в душе моей

Одиночество и обреченность приносит

Мой разум мутнеет с каждым днем

И что-то внутри умереть меня просит

Лес забвения и вечных тайн

Спящий в ночи, но ждущий меня

Хранитель историй как странствующий бард

Бесконечный и темный, в нем зло обретает себя

И тогда я покину свой дом

Под покровом ночных небес

По волчьему следу и свету луны

Я войду в этот черный лес

Меня ждет смерть

Тихо падает снег

Назад пути нет

И сил уже нет

Бледной дланью рассвета закрой мне глаза

Белой краской смерти влюби меня в миг

Что стирает память хрупкий хрусталь

Января…

Аспанды шексіз тұман басып тұр

Ал жер ақ кебін киген

Қар шексіз пердеде жауып жатыр

Ал солтүстік орман мені шақырып жатыр

Жанымда қыс мұңы

Жалғыздық пен қасірет әкеледі

Менің санам күн сайын бұлыңғыр болады

Ал ішімде бір нәрсе өлуімді сұрайды

Ұмыту және мәңгілік құпиялар орманы

Түнде ұйықтап, бірақ мені күтуде

Лоуолкер кезбе бард ретінде

Шексіз және қараңғы, онда зұлымдық өзін табады

Сосын мен үйден кетемін

Түнгі аспан жамылғысы астында

Қасқырдың ізімен, Айдың жарығымен

Мен мына қара орманға кіремін

Мені өлім күтіп тұр

Тыныш қар жауып жатыр

Артқа жол жоқ

Ал одан артық күш жоқ

Таңның бозарған қолымен көзімді жұмып

Ажалдың ақ бояуымен, Бір сәтте ғашық бол

Нәзік кристалдың жадын не өшіреді

қаңтар…