Notes de piano 2/2 - Remy

Ouais, ouais

Ma plume

Mon stylo qui souffre, toute ma vie sur un banc à quoi faire, hein?

Où est la lune?

L’hélico qui tourne, vide tes poches, enlève tes lacets

Routine quand elle te tient, frère, elle te serre, baisse les yeux d’vant nos

sœurs

Les codes, j’les connais, ma citée, j’la connais par cœur

J’la sens, elle est mienne, j’tenterai ma chance jusqu'à c’qu’elle vienne

J’baiserai ma chance jusqu'à c’qu’elle m’aime, ma plume

Lâche-moi pas en cours de route, toi et moi, faut qu’on prenne des rides,

plus tard, on s’dira qu’c'était rude, ma plume

Si tu pars, je suis en doute, ta décision s’ra-t-elle écrite?

Dans tous les

cas, je suis adulte donc j’assume, ma plume

Plus rien n’m'éclaire à part l’tonnerre, plus rien n'éclaire, plus l’sang coule,

plus l’encre coule, plus pas d’thune

Les relations qui patinent, chacun ses peurs, ses peines, ses lacunes

Avec toi, y en avait aucune quand j'écrivais dans notre livre, ma plume

Pourquoi j’fais que d’parler des drames?

Pourquoi la ue-r remplit mes pages?

Pourquoi chaque fois, c’est dommage?

Ouais, ça tue

La vie d’ma mère, ça tue vraiment, c’est pas un jeu, c’est pas la rue,

c’est rien du tout et les parents, t’as pensé, hein?

Ressasser l’soir dans ton lit, tu roules le j’sais-pas-combientième

T’as encore les images en tête, t’esquives les personnes que t’aimes

J’préfère faire rer-pleu un frère qui écoute mes sons, qui s’rend compte qu’la

vie, c’est pas enfermé entre vingt blocs de béton

Mais nos sentiments sont gris, on agit comme des vieux cons

Un jour, c’est ton ami, un jour, tu l’vois dans l’autre camp, vieux con

Bientôt mes vingt-trois ans, n’allez pas m’acheter d’bougies

Personne t’aide quand t’es dans la merde, tout le monde te descend quand tu vis

Les mauvais choix font couler les larmes

Les mauvais choix font couler les larmes, font prendre les armes

«Ah, c’est dommage», on dira tous une fois qu’c’est fini, qu’y a plus

d’secousses

On tourne la page, pourquoi l’encre coule à n’en plus finir?

J’sais pas

Silencieux, c’est ma plume qui me définit, n’est-c'pas?

Eh, pas d’conseil à donner, tellement d’choses à m’faire pardonner

De là-haut, personne m’entend crier, mon re-frè, comment t’faire oublier?

J’ai donné sans attendre et sans prendre ma part, j’ai pas beaucoup parlé,

j’ai vaincu mes peurs

Et tout en laissant mon train d’vie à la gare, j’me rends compte que la vie est

meilleure ailleurs

C’est Rémy

Иә иә

Менің қауырсыным

Менің қиналған қалам, өмір бойы скамейкада не істеймін, а?

Ай қайда?

Айналдыратын ұсақтағыш, қалталарыңызды босатыңыз, аяқ киіміңіздің бауын шешіңіз

Ол сені ұстаса, ағайын, ол сені ұстайды, біздің бетімізден төмен қара

әпкелер

Кодтар, мен оларды білемін, менің қалам, мен оны жатқа білемін

Мен оны сеземін, ол менікі, ол келгенше бағымды сынаймын

Ол мені жақсы көргенше, мен бақытымды бұзамын, менің қауырсыным

Маған жол берме, сен де, мен де, әжім алуымыз керек,

кейін дөрекі болды дейміз, қаламым

Барсаң күмәнім бар, шешімің жазыла ма?

Барлығында

жағдайда, мен ересекпін, сондықтан менің қауырсыным деп ойлаймын

Мені күн күркіреуінен басқа ештеңе жарқыратпайды, енді ештеңе жанбайды, соғұрлым қан ағады,

сия неғұрлым көп болса, соғұрлым көп ақша

Сырғанайтын қарым-қатынастар, әркімнің өз қорқынышы, өз қайғысы, кемшіліктері бар

Сізбен бірге кітабымызға жазғанымда ешкім болмады, қаламым

Неліктен мен тек драмалар туралы айтып отырмын?

Неліктен ue-r менің беттерімді толтырады?

Неге әр жолы, бұл ұят?

Иә өлтіреді

Анамның өмірі, ол шынымен өлтіреді, бұл ойын емес, бұл көше емес,

Бұл мүлдем ештеңе емес және ата-аналар, сіз ойладыңыз, иә?

Кешке төсегіңізде отырыңыз, қанша екенін білмеймін

Сіздің басыңызда әлі де бейнелер бар, сіз жақсы көретін адамдардан жалтарасыз

Менің дауыстарымды тыңдайтын, бұл екенін түсінетін ағайынға өтініш жасағанды ​​жөн көремін

өмір жиырма бетон блоктың арасында құлыпталмаған

Бірақ біздің сезімдер сұр, біз ескі ақымақ сияқты әрекет етеміз

Бірде ол сенің досың, бірде оны арғы жақтан көресің, кәрі осар

Жақында мен жиырма үшке толамын, маған шам сатып берме

Қиналғанда саған ешкім көмектеспейді, өмір сүрсең сені бәрі атып тастайды

Жаман таңдау көз жасын әкеледі

Жаман таңдау көз жасын әкеледі, қаруды алады

«Әй, ұят болды ғой», біткен соң айтамыз, тағы бар

соққылар

Парақтаймыз, сия неге бітпестей ағып жатыр?

Мен білмеймін

Үнсіз, мені айқындайтын менің қауырсыным ғой, солай емес пе?

Ей, айтар кеңес жоқ, мені кешіретін нәрселер көп

Ол жақтан менің айқайлағанымды ешкім естімейді, аға, қалай ұмыттырасыз?

Үмітсіз бердім, сыбағамды алмай, Көп сөйлемедім,

Мен қорқынышымды жеңдім

Ал өмір салтын вокзалда қалдырған кезде мен өмірдің бар екенін түсінемін

басқа жерде жақсырақ

Бұл Реми