Aidat - Rekami, Rhyi, Jussi Kuoma

Lastauslavalla sittarin kaatuu sanalla rauta esiriput

On Masalla vaan muistivihko

Heiluttelen tossuu ku pellon laidal

Syvällä päässä jokanen mielensä aidal

Vartiotornis yksinäinen vahti

Nojailemas pilarii kunnes nousee ku kasvi

Touchi tallel, tääl mä kurottelen kuuta

Kai mä joku päivä pääsen Laajikkaan asti

Uudestaan yritä, päästä katkeruudesta

Kaada muureja pois jotka seuraa mua näil huudeilla

Päivälle auliina, perustan perheen

Muutan rannikolle mis ei oo maisemaa kauniimpaa

Puhu suurist toiveista suoraan, mä puhun nuorille huonommist puolista ääneen

Mä puhun, mut en ala huolilla suolaa, mä puhun ihmisille vesimelonin päälle hei

Nyt mä kusen sähköaitaan mieleni vieterit löysäl kiertelemättä

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Ja tiedäthän sä kyllä että

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Tää pääty on auki, metsä on palatsi

|Verse 2: Rhyi]

Aidan tuolla puolen ruoho on laillista

Jaettu elämä ajan ajatuksissa

Komerot käryää hakkuu aukea aukee

Autiomaa leviää ja aidat nousee

Erotellaan lajit partikkelipaloina

Itkumuuri polvillaa henkemme on halpa

Sulje media, availen suuta, minä olen joku, rajan yli huudan

Kiven läpi kulkee sydämmen basso

Riista-aidas ihmisen mentävä aukko

Kolmesataa tonnii piikkilankaa levällää

Silmänräpäyksessä pääkaupungin ympärillä

Sermei siirrellää, jengi poteroissa, aivot lyö vapautta ei historiaa toista

Penni ajatuksesta tonni rajauksesta

Ei maksa mitään paeta aitauksesta

Metsä on palatsi, metsä on palatsi

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Ja tiedäthän sä kyllä että

Aika aidat kaataa, katkeruus repii kaiken palasiks

Tää pääty on auki, metsä on palatsi

Mä käytin varmaan puolet elämästäni

Aidan taakse kurkistelemiseen, ongelma tästäki

Ku jos nytte ei koskaa se nyt

Mitä kaipaat nii meno ei oo koskaan kevyt

No mitä sitte vaikka tavotteet välil karkaa

Se on täysin harhaa kurotella aidan yli välipalaa

Ku sulla kuitenki omas uunissa paistit ja

Haaveilet omaisuuksia maistis

Sitäpaitsi mä en ees jaksais kiivetä

Pitää kiertää ku en menis yli ees kenenkään siivellä

Plus mä oon mielelläni jalat maas, pää pilvis

Samanlail et pysty omaa tonttii rakastaa

Muut tirkistelee muidenki ja sillä meinaan et on älyluurin

Somen päässä vaikka menis skeidalle

Mut täl hetkellä tää on risuaita luuri kii

Mä kaadan rajat, oletukset ja aitoja suurimpii yeah

Паллетте темір перделер деген сөзбен ситтарин соғылады

Масаллада тек блокнот бар

Мен аяқ киімімді даланың шетінде тербетемін

Әр адамның санасында терең

Күзет мұнарасының жалғыз күзетшісі

Өсімдік көтерілгенше тірекке сүйенеді

Маған тиіс, міне, мен айға қол созамын

Бір күні мен Лаажиккаға жетемін деп ойлаймын

Қайталап көріңіз, ашудан құтылыңыз

Осы айқайлармен менің артымнан келе жатқан қабырғаларды төгіп тастаңыз

Күні бойы мен отбасын құрамын

Мен соншалықты әдемі емес жағалауға көшіп жатырмын

Тікелей үлкен үміттер туралы айтыңыз, мен жастармен теріс жақтарын дауыстап айтамын

Мен сөйлеп жатырмын, бірақ мен тұз туралы алаңдамаймын, мен адамдармен қарбыз туралы сөйлесемін.

Енді мен өзімнің электр қоршауымды санамды бұрмаламай жаттаймын

Уақыт қоршаулар құлап, ащы бәрін жыртып тастайды

Ал сіз мұны білесіз

Уақыт қоршаулар құлап, ащы бәрін жыртып тастайды

Бұл шеті ашық, орман – сарай

| 2-аят: Рий]

Шарбақтың ар жағындағы шөп заңды

Уақыт туралы ойлардағы ортақ өмір

Шкафтар ашылып қалудан зардап шегеді

Шөл жайылып, қоршаулар көтерілуде

Түрлерді бөлшектерге бөліңіз

Біздің өміріміз үшін тізе бүгетін қабырғамыз арзан

Бұқаралық ақпарат құралдарын жабыңыз, аузымды ашамын, мен біреумін, шекараның ар жағында айқайлаймын

Жүректің басы тас арқылы өтеді

Ойын-шарбақ адам-бару ашылуы

Үш жүз тонна тікенек сым таралды

Көзді ашып-жұмғанша елорданың айналасы

Сермей көшіп, қышта банды, Бостандық соғады ми басқаның тарихы емес

Бір тонна өнім алу идеясынан бір тиын

Қоршаудан құтылу үшін ештеңе қажет емес

Орман – сарай, орман – сарай

Уақыт қоршаулар құлап, ащы бәрін жыртып тастайды

Ал сіз мұны білесіз

Уақыт қоршаулар құлап, ащы бәрін жыртып тастайды

Бұл шеті ашық, орман – сарай

Өмірімнің жартысын өткізген шығармын

Қоршаудың артына үңілсек, мұнда да мәселе

Егер қазір оған ешқашан қол тигізбесеңіз

Сіз нені сағынсаңыз да, бару ешқашан жеңіл болмайды

Ал, кейде мақсаттар аяқталса ше?

Қоршаудан асып түскі асқа қол созу мүлде елес

Дегенмен, сізде пеште пісірілген және

Сіз дәм тату бақытын армандайсыз

Оның үстіне алдыма көтеріле алмадым

Мен ешкімнің қанатынан аттамағанда сен айналып өтуің керек

Оған қоса, аяғымның жерге тигеніне қуаныштымын, басым бұлыңғыр

Сол сияқты, сіз өз сюжетті жақсы көре алмайсыз

Басқалары басқаларға қарап тұрады, өйткені сізде смарт телефон жоқ

Кейбіреулердің соңында мен коньки тебуге бардым

Бірақ қазіргі уақытта бұл қоршау

Мен шекараларды, болжамдарды және шынайы ең үлкен иә