A Pass in the Ethereal - Rakoth

«At the heart of silence writhing Flame now slowly dies unpowered anymore

With the strain of Keepers gone, those swone to keep the Flame alive but

Vanished long before the time — the advent of the Creeping Calm

— …In awe they stand and watch as the Mist engulfs them all… I behold

The world fades as they pray to their Goddess for death…

Vast aeons passed like the time has stopped, yet the live still stirs in

It’s freezing breath, and the Stillness stalks the silent realms

Could they prevent the Creeping Calm?

They prayed to their Spider Queen

In fear but their Goddess was the first to dive the peace of frozen sleep

I stand atop the highest cliff, I observe the rest of the fussless world

I see the planes where I’m alone at last.

In the Sacred Hall the Flame

Still dies, dropping shadows living their final dance in the middle of

The ice-veiled universe…»

Beautiful, a web of stars, theat looms amid the sons of earth…

Enfolds me in these silvan arms that unite vehement charms…

Befalls the weary son of earth…

«Тыныштықтың жүрегінде бұйраған Жалын енді қуатсыз баяу өледі

Сақтаушылардың күш-жігері жойылған соң, олар Жалынды тірі қалдыруға ант етті, бірақ

Уақыт өте келе жоғалып кетті — «Жорғаушы тыныштық» пайда болуы

— …Олар үреймен тұрып, тұман олардың барлығын жұтып жатқанын бақылайды... Мен байқаймын

Олар құдайына өлім тілеп жатқанда, дүние әлсірейді...

Уақыт тоқтағандай орасан зор ғасырлар өтті, бірақ тірі әлі де қозғалады

Бұл мұздаған тыныс, ал Тыныштық үнсіз әлемдерді аңдып жатыр

Олар Тыныштықтың алдын ала алды ма?

Олар Өрмекші патшайымына дұға етті

Қорқынышпен, бірақ олардың құдайы мұздаған ұйқының тыныштығын бірінші болып сүңгіп жіберді

Мен ең биік жартастың басында тұрмын, қалған алаңсыз дүниені байқаймын

Ақырында жалғыз қалған ұшақтарды көремін.

Қасиетті залда алау

Әлі де өледі, көлеңкелер түсіп, ортасында соңғы биін                              

Мұз жамылған ғалам...»

Әдемі, жұлдыздар торы, жер ұлдарының арасында театр шаншып тұр...

Мені күшті сүйкімділіктерді біріктіретін осы күміс құшақтарға орап жатыр...

Шаршаған жер ұлының басына…