Opera prima - Pooh

In una bolla di luce di luna smarrita, stanotte ho risvegliato te

Cadono in autunno i girasoli del mio giardino

E una primavera stanca genera nuove pietre soltanto

Ma oggi, amore mio, ho imparato da te il suono vibrante della mia voce

Ho nella pelle, amore mio, il brivido meraviglioso della mia prima idea

La mia mente è qua

Spezzata in due metà

Quello che vorrei

E questa realtà

Questa vita che

Mi spegne sempre più

E la fantasia

Che cerca di portarmi via

Mondi senza età

Fantasmi di città

Voci d’acqua chiara di un milione

Di anni fa

Poi mi guardo e so

Che ormai non volerò

Sto cadendo giù

E il vento non mi vuole più

Dio senza immagine

Che invadi l’anima

Lasciami un attimo qui

Tra pietre lucide

Di luna giovane

Non ho paura, lo sai

Questa terra io

Io l’ho sognata già

Dai vulcani spenti

Della mia città

E nella foresta

A piedi nudi correrò

E al grande girasole

Io so che non mi inchinerò

Principessa che

Dormivi senza età

Dalla pietra io

T’ho liberata già

Libera con te

La mente se ne va

Verso il sole che

Per lei mai più si spegnerà

Sono sveglio e c'è

La vita dentro me

E la verità adesso so cos'è

Ora la mia pagina

Più bianca non sarà

È l’amore che

La storia scriverà

Con me

Жоғалған ай сәулесінің көпіршігінде мен сені бүгін түнде ояттым

Менің бақшамдағы күнбағыс күзде түседі

Ал шаршаған бұлақ тек жаңа тастарды тудырады

Бірақ бүгін, сүйіктім, мен сенен дауысымның тербелетін дыбысын үйрендім

Менің терімде менің махаббатым, алғашқы идеямның керемет толқуы бар

Менің ойым осында

Екі жартыға бөлінген

Мен не қалаймын

Және бұл шындық

Мына өмір сол

Бұл мені одан сайын өшіреді

Және фантазия

Мені алып кетуге тырысады

Қартаймайтын дүниелер

Қаланың елестері

Миллионның мөлдір суының дауыстары

Бірнеше жылдар бұрын

Сосын өзіме қарап, білемін

Мен қазір ұшпаймын

Мен құлап жатырмын

Ал жел мені енді қаламайды

Бейнесіз Құдай

Бұл жанды жаулайды

Мені осында бір сәтке қалдырыңыз

Жылтыр тастардың арасында

Жас айдан

Мен қорықпаймын, білесің

Бұл мені жерге түсіреді

Мен оны бұрыннан армандағанмын

Сөнген жанартаулардан

Менің қаламнан

Және орманда

Мен жалаң аяқ жүгіремін

Ал үлкен күнбағысқа

Иілмейтінімді білемін

Ханшайым сол

Қартаймай ұйықтадың

Тастан И

Мен сені әлдеқашан босаттым

Сізбен тегін

Ақыл кетеді

Күнге қарай

Ол үшін ол енді ешқашан өшпейді

Мен ояумын және ол жерде

Менің ішімдегі өмір

Ал шындық қазір мен оның не екенін білемін

Енді менің парақшам

Ол ақ түспейді

Бұл махаббат

Тарих жазады

Менімен бірге