The Man From The Past - Põhjast

One word may well destinies mould

One glance or a purposeful frown may suffice

For the terminal act to unfold

The vile ones consider you overly vile

The worthless have doubt in your worth

The people entrapped in the furnace of hell

Curse you deeper yet into the earth

Your birth is your fault, your loyalty — sin

No place in this world is your home

A wanderer, thirsty, forsaken and lost

This desert you’re destined to roam

As an anchor you fall and are left thus to hang

— left to hang, void of warmth and of life

Like a sun upon vacuum you’ll finally set

To the bosom of slow-thawing ice

You are followed by clouds that blacken the sky

And, before they begin to ascend

Will pour down all their earnest and venomous tears

As if mourning the death of a friend

Бір сөздің тағдыры жақсы болуы мүмкін

Бір шолу немесе мақсатпен қабағын шыту жеткілікті

Терминал әрекеті  ашылуы үшін

Зұлымдар сені тым арам санайды

Құнсыздар сіздің құндылығыңызға күмәнданады

Адамдар тозақ пешінің қамалында

Сізге жердің тереңдігінде қарғыс атсын

Сенің тууың — сенің кінәң, адалдығың — күнә

Бұл әлемдегі ешбір жер сіздің үйіңіз емес

Шөлдеген, тастап кеткен және адасып жүрген кезбе

Бұл шөлді сіз қызу керексіз

Зәкір ретінде сіз құлап, ілініп қаласыз

— ілуге қалды, жылу және өмір жоқ

Шаңсорғыштағы күн сияқты сіз ақыры батып кетесіз

Баяу еріген мұздың төсіне

Артыңыздан аспанды қара бұлт басып келеді

Және олар көтеріле бастағанға дейін

Барлық шын жүректен және улы көз жасын төгеді

Досының қайтыс болғанын жоқтайтын       дей