Esther - Phish

It was late one fall night at a fairground near town

When Esther first saw the Armenian man

Who groveled toward her and stood by her side

With a bucket that swung in his hand

His grin stretched the folds of his pasty white cheeks

And his lips hurled a dollop of murk on the curb

And the lights from the rides showed a mischievous sparkle

That flashed in his hollow eyed stare

He said «Little girl, you can chop off my legs

And then peel off my socks if you want to

But I’d rather you took this old puppet from me

That I hold in my pail as we speak»

And he stood looking down at the innocent girl

And she stared at the bucket bewildered

Til he lifted the doll for the young girl to see

And a giant smile grew on his face

She saw the doll’s eyes and she couldn’t resist

And she thanked the man quickly and ran to the church

And she burst through the door with puppet held high

And a hush filled the chapel, and the people looked mean

Esther tried in vain to pacify the mob

Quibble grew to spat, to wrangle, then to brawl

The frenzied congregation struggled desperately to fetch

The pretty puppet snugly nestled deep in Esther’s leather sack

Through the window of the church a storm began to rage

And Esther knew the time had come to flee

She scurried down the aisle toward the doorway in the distance

And out into the rainstorm where she felt she would be free

But the wind was blowing harder

And her skirt began to billow

Until finally her feet began to lift

And she rose above the people and the houses

And the chimneys

And Esther and the doll were set adrift

Floating higher over the hills, and the valleys and treetops

They’d flutter and glide

Soaring and turning suspended on air

With the earth far below them they’d tumble

And dive through the clouds

And she began to plummet earthward till she

Landed in the nasty part of town

She glanced about the village sure to find the evil men

Who rob and pillage in the darkest hour of night

Nervously she fumbled for the pouch that held the

Puppet on her rump

Feeling quite outnumbered Esther hid behind

A nearby pile of lumber, where she waited

Till the dawn

Cause it would have been a blunder to

Succumb to a hoodlum on the prowl

When the morning came, she wandered through the streets

Along the chilly lake that lay beside the town

At last a peaceful moment, but she thought she heard a sound

It was an angry mob of joggers coming up to knock her down

As Esther stood and shook her head

The joggers were approaching

And she knew she had no choice left but to swim

As the frosty water sank its bitter teeth into her hide

She tried to slide the heavy clothing from her skin

Naked now she made her way toward the shore

When suddenly she felt a tiny tugging at her toe

And the puppet she’d forgotten wrapped its tiny

Little arms around her ankle and wouldn’t let her go

The waves seemed to open and swallow her whole

As the doll pulled her down through the eerie green deep

And the sound of the laughing old man filled her ears

As she drifted away to a tranquil

And motionless sleep

Күздің бір түні қала маңындағы жәрмеңкеде кеш болатын

Естер армянды алғаш көргенде

Кім оған қарай жылжып, оның жанында тұрды

Қолындағы шелекпен 

Оның күлімсіреген жүзі ақ щектерінің қатпарларын созды

Оның ерні бір кесек мұртты жол жиегіне лақтырды

Ал аттракциондардағы шамдар тентек ұшқынды көрсетті

Бұл оның қуаң көздерінде жарқ етті

Ол: «Кішкентай қыз, сен менің аяғымды кесіп аласың

Сосын, қаласаңыз, шұлығымды шешіңіз

Бірақ менің мына ескі қуыршақты менен алғаныңызды қалаймын

Мен өзіміздің қаларымда ұстағанымыздай ұстаймын »

Ол бейкүнә қызға қарап тұрды

Ол шелекке аңырап қарады

Ол жас қыз көруі үшін қуыршақты көтергенше

Оның жүзінде үлкен күлкі пайда болды

Ол қуыршақтың көзін көріп, қарсы тұра алмады

Ол әлгі адамға тез рахметін айтып, шіркеуге жүгірді

Ол қуыршақты жоғары көтеріп есіктен кірді

Капелла іші тыныштық орнады, ал адамдар дөрекі көрінді

Естер тобырды тыныштандыруға бекер тырысты

Киббл түкіріп, төбелесіп, сосын төбелесуге дейін барды

Абыржыған қауым                               |

Әдемі қуыршақ Эстердің былғары дорбасының тереңіне ыңғайлап орналасты

Шіркеу терезесінен дауыл соға бастады

Және Естердің қашып кеткен уақыты келді

Ол дәлізбен алыстағы есікке қарай жүгірді

Жаңбырдың ішінде ол өзін бос болатынын сезінді

Бірақ жел күшейе түсті

Ал оның юбкасы салбыра бастады

Ақыры оның аяғы көтеріле бастағанға дейін

Ол адамдар мен үйлердің үстінен көтерілді

Және мұржалар

Ал Естер мен қуыршақ адасып қалды

Төбелерден, аңғарлар мен ағаштардың шыңдарынан жоғары жүзеді

Олар қалқып, сырғанайтын

Эфирде ілулі тұрған қалықтау және бұрылу

Жер олардан әлдеқайда төмен болса, олар құлап кетеді

Және бұлттар арқылы сүңгіңіз

Ол жерге қарай құлдырай бастады

Қаланың жағымсыз бөлігіне қонды

Ол зұлым адамдарды тауып алатын  ауылға көз жүгіртті

Түннің ең қараңғы уақытында тонап, тонап жатқандар

Ол қобалжыған күйі қолындағы дорбаны іздеді

Оның жамбасындағы қуыршақ

Естерден әлдеқайда басым екенін сезініп, артына тығылды

Ол күтіп тұрған маңайдағы ағаш үйіндісі

Таң атқанша

Себебі бұл тоғай болар еді

PROWL-дегі худлумға бой алыңыз

Таң атқанда ол көше кезіп жүрді

Қаланың іргесіндегі салқын көлдің бойында

Ақырында тыныштық орнады, бірақ ол бір дыбыс естідім деп ойлады

Оны құлату үшін келе жатқан ашулы жүгірушілер тобы болды

Естер тұрып, басын шайқаған кезде

Жүгірушілер жақындап қалды

Ол жүзуден басқа амалы қалмағанын білді

Аязды су ащы тістерін оның терісіне батырып жібергенде

Ол терісінен ауыр киімді сырғытпақ болды

Жалаңаш енді ол жағаға қарай бет алды

Кенеттен ол аяғының ұшын тартқанын сезді

Ал ол ұмытып кеткен қуыршақ оның кішкентай бөлігін орап алды

Кішкентай қолдары оның тобығын қоршап, оны жібермеді

Толқындар оны ашып, жұтып қойғандай болды

Қуыршақ оны қорқынышты жасыл тереңдіктен төмен түсіргенде

Күліп тұрған қарияның даусы оның құлағына жетті

Ол тыныштыққа  кетіп бара жатқанда

Және қозғалыссыз ұйқы