Een Slapende Stad - Paul de Leeuw, Metropole Orkest

Een slapende stadik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

Met de nacht om me heen

Zonder klok, zonder kaart

In het donker alleen

Met 'n modderig paard

En door merg en been

Zijn ze ruzie aan 't maken

Onder een van de daken

Hij met haar, zij met hem

Met de krakende stem

Van een lijf dat al slaapt

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

En 't hart in m’n borst

Is zo moe, is zo moe

Ik kan nergens naar toe

Ik verga zowat van dorst

Ik geef mijn paard te drinken

Ik zie de sterren blinken

En denk aan mijn lot

Vroeger werd ik onthaald

Als een vorst, als een god

Maar m’n angst werd te groot

En nu ben ik verdwaald

En hier sta ik, kapot

Op een reis zonder zin

Op een vlucht voor de dood

En de dood haalt me in

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

Vroeger heb ik geloofd

In geloof en geluk

Vroeger heb ik geloofd in

Het kan echt niet meer stuk

Maar de tijd zet de mens

Mettertijd onder druk

En opeens zingt de wind

Een herfstig melodietje

En de mens buigt het hoofd

De zwanezang begint

Zo anders dan het liedje

Uit het boek van een kind

Vroeger heb ik geloofd

In een vrouw is een vrouw

Maar een vrouw is een trut

Een ellendige trut

Zonder liefde of trouw

Zonder toekomst, een vrouw

Baart geen kinderen, maar zorgen

Een slapende stad

Ik weet niet meer waar

't is achteraf raar

Dat ik de naam vergat

Een slapende stad

Ik weet echt niet meer waar

En opeens zag ik jou

Je kwam zomaar voorbij

En je weet wat ik zei:

Het begint weer opnieuw

Қайда екені есімде жоқ ұйықтап жатқан қала

кейін біртүрлі

Мен атын ұмытып қалдым

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

Айналамдағы түнмен

Сағатсыз, картасыз

Қараңғыда жалғыз

Балшық атпен

Және сүйек пен сүйек арқылы

Олар таласып жатыр ма

Шатырлардың бірінің астында

Ол онымен, ол онымен

Шырылдаған дауыспен

Ұйықтап жатқан дене

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

кейін біртүрлі

Мен атын ұмытып қалдым

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

Ал кеудемдегі жүрек

Зо мое, зо мое

Мен ешқайда бара алмаймын

Мен шөлдеп өлейін деп жатырмын

Мен атыма жем беремін

Мен жұлдыздардың жарқырағанын көремін

Менің тағдырымды ойлаңыз

Бұрын мені құшақ жая қарсы алатын

Ханзада сияқты, құдай сияқты

Бірақ менің қорқынышым тым күшті болды

Ал енді мен адасып кеттім

Міне, мен сынған күйде тұрмын

Мағынасы жоқ саяхатта

Өлімнен ұшатын    

Және біріктіру мені қабылдайды

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

кейін біртүрлі

Мен атын ұмытып қалдым

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

Бұрын сенетінмін

Сенім мен сәттілікте

Бұрын сенетінмін

Бұл шынымен де жақсы бола алмайды

Бірақ адамды уақыт белгілейді

Уақыт өте келе қысыммен

Кенет жел ән салады

Күзгі әуен

Ал адам басын иеді

 Аққу әні басталады

Әнден өзгеше

Бала кітабынан

Бұрын сенетінмін

Әйелде әйел бар

Бірақ әйел  қаншық

Бейшара қаншық

Махаббатсыз немесе сенімсіз

Болашағы жоқ әйел

Бала тумайды, бірақ уайымдайды

Ұйқыдағы қала

Мен енді қайда екенін білмеймін

кейін біртүрлі

Мен атын ұмытып қалдым

Ұйқыдағы қала

Мен енді қай жерде екенін білмеймін

Кенеттен мен сені көрдім

Сіз  жаңа ғана өтіп кеттіңіз

Менің не айтқанымды білесіз бе:

Қайтадан басталады