Karma - Opeth

And as they say

Grief is only able to possess

The rotting body clad in ancient clothes

Is left behind with a wave of the hand

I have gone away

The bed is cold and empty

Trees bend their boughs toward the earth

And nighttime birds float as black faces

It was the hand reaching out through the mirror

Unknown and scarred by life…

The luring eyes, you had never seen

You have nothing more to find

You have nothing more to lose

The cold season drifts over the land

They huddle in the brown corners

Some would settle for less

The castles were all empty, asleep

Long awaiting their king

Beckoning round the bend

Amidst the forest one would hear that I had been there

Draped within a fate I could not change

And always welcoming Winter’s EPILOGUE

Және олар айтқандай

Қайғы тек иелік етуге қабілетті

Ежелгі киім киген шіріген дене

Қол бұлғап артта қалды

Мен кеттім

Төсек суық және бос

Ағаштар бұтақтарын жерге қарай бүгеді

Ал түнгі құстар қара жүздер болып қалықтайды

Бұл айна арқылы созылған қол болды

Белгісіз және өмірдің тыртықтары…

Алғыр көздер, сен ешқашан көрмегенсің

Сізде табатын                                                                 Тапатын                    Сізде

Сізде жоғалтатын ештеңе жоқ

Суық мезгіл жер бетінде жылжиды

Олар қоңыр бұрыштарда тығылып тұрады

Кейбіреулер азыраққа келісетін

Құлыптардың бәрі бос, ұйықтап жатыр

Олардың патшасын көп күтті

Бұрылысты ымдау

Орманның арасында менің сонда болғанымды еститін

Мен өзгерте алмаған тағдырдың астында қалдым

Әрқашан қыстың эпилогын қарсы алыңыз