April Ethereal - Opeth

It was me, peering through the looking-glass

Beyond the embrace of Christ

Like the secret face within the tapestry

Like a bird of prey over the crest

And she was swathed in sorrow, as if born within its mask

Her candlelight snuffed, the icon smiled

Emptiness followed by her wake

I could clasp her in undying love

Within ghostlike rapture the final word was mine

She faced me in awe

'Twas a token of ebony colour

Embodied in faint vapour

Wandering through April’s fire

Compelled to grasp and to hold the one that was you

I will endure, hide away

I would outrun the scythe, glaring with failure

It is a mere destiny I thought, a threshold I had crossed before

The rain was waving goodbye, and when the night came

The forest folded its branches around me

Something passed by, and I went into a dream

She laughing and weeping at once: «take me away»

I don’t know how or why, I’ll never know WHEN

Бұл әйнек арқылы қарап тұрған мен едім

Мәсіхтің құшағынан тыс

Гобелендегі құпия бет сияқты

Төбедегі жыртқыш құс сияқты

Ол оның бетпердесінде туғандай қайғыға батты

Оның шам жарығы сөніп, белгіше күлді

Оның оянуынан кейін бостық

Мен оны шексіз махаббатқа бөле алар едім

Елеске ұқсап, соңғы сөз менікі болды

Ол мені таңғалдырады

Бұл қара түстің белгісі болды

Әлсіз бумен бейнеленген

Сәуір отын аралау

Сіз болған адамды ұстауға және ұстауға мәжбүр болды

Мен төземін, жасырынамын

Мен  сәтсіздей жалт-жұлт етіп, орақтан озып кетер едім

Бұл мен ойлаған тағдыр, бұрын аттаған босағам.

Жаңбыр қоштасып қоштасып жатты, түн батқанда

Орман менің айналама бұтақтарын қайырып алды

Бірдеңе өтті, мен арманға  кірдім

Ол бірден күліп, жылайды: «мені алып кет»

Мен қалай немесе неліктен білмеймін, ҚАШАН екенін ешқашан білмеймін