Huszadik századi városlakó - Omega

A táj, amit látsz, virágot nem terem

A táj, amit látsz, a koromtól lett ilyen

Háztetők közén az ég, sohasem tiszta kék

Mit mondjak még, magamról egy mondatot

Huszadik századi városlakó vagyok

Íme a ház és benne az emberek

Úgy élek én, ahogy a többiek

Ülök a tv előtt, a jégről veszem a sört

Magnót hallgatok, keveset járok gyalog

Huszadik századi városlakó vagyok

A park az a hely, hol valódi fű akad

Nézni lehet, de rálépni nem szabad

Ha sírnék vagy káromkodom

Bár ott ülsz a szomszéd padon

Nem hallanád

Járnak a villamosok

Huszadik századi városlakó vagyok

Сіз көріп тұрған пейзаж гүл шығармайды

Сіз көріп тұрған пейзаж мен байсалды кезімнен осылай болды

Төбелердің арасындағы аспан ешқашан ашық көк болмайды

Басқа не айтайын, өзім туралы бір сөйлем

Мен ХХ ғасырдағы қала тұрғынымын

Міне, үй және ондағы адамдар

Мен басқалар сияқты өмір сүремін

Мен теледидар алдында отырамын, мұздан сыра сатып аламын

Магнитофон тыңдаймын, аздап жүремін

Мен ХХ ғасырдағы қала тұрғынымын

Саябақ – нағыз шөп өсетін жер

Көре аласыз, бірақ оны баса алмайсыз

Егер мен жылап немесе ант берсем

Сіз көрші орындықта отырсаңыз да

Сіз естімейтін едіңіз

Трамвайлар бар

Мен ХХ ғасырдағы қала тұрғынымын