Сон - Odnono, Сергей Бабкин

Стынет подо мною одеяло

Губы стискивая вяло

Я попробую уснуть.

Снится город с белыми домами

Под электропроводами

И на всех с одной звездой, ой Сколько можно прятаться в подвале

я же слышал — нас позвали,

Я возьму тебя с собой.

Скоро как собак бездомных свору

Нас изловят живодеры,

Будут нами руки мыть, м-м-м…

Сколько белых, сколько красных?

Всех нас сорок девять миллионов.

Не веришь?

Хочешь сам пересчитай.

Кто успел надеть погоны

На пироне пахнет самогоном

Эшелоны едут в рай, ай.

И не влево и не вправо

Всюду минные дубравы.

Браво!

Что б не думали бежать, вот так.

Давят сети, тонут дети

Вяжут петли с интервалом в милю

Что бы было чем дышать, ай Разозлится, перейти границу

В первые ряды пробиться

И накрыть собою дзот, вот.

Прежде чем гордится, надо убедится

Заново родится,

Эдак лет через пятьсот, Ой…

Ну да… Вполне может быть…

А почему нет?

Ну да, а точно, да…

Давай, Сова

Астыма көрпе салқындап барады

Еріннің баяу түйілуі

Мен ұйықтауға тырысамын.

Ақ үйлері бар қаланы армандаймын

Электр сымдарының астында

Бір жұлдызбен бәрі үшін, жертөледе қанша жасыруға болады

Мен естідім - бізді шақырды,

Мен сені өзіммен бірге алып кетемін.

Көп ұзамай үйсіз иттер сияқты

Бізді бейбақтардың ұстайтын болады

Қолымызды жуамыз, ммм...

Қанша ақ, неше қызыл?

Барлығымыз қырық тоғыз миллионбыз.

Сенбейсің бе?

Сіз өзіңізді санағыңыз келеді.

Кім погон тағып үлгерді

Пироннан самогонның иісі шығады

Эшелондар аспанға барады, ай.

Және солға да, оңға да емес

Барлық жерде емен ормандары бар.

Браво!

Қашу туралы не ойласаңыз да, осылай.

Торлар жаншып жатыр, балалар суға батып жатыр

Бір миль аралықпен тоқылған ілмектер

Не болар еді дем алатын, а Ашулан, шекарадан

Алдыңғы қатарларды бұзыңыз

Осы жерде бункерді өзіңізбен жабыңыз.

Мақтаныш болмас бұрын, сенімді болу керек

қайта туылу,

Бес жүз жыл өткен соң...

Иә, иә ... Бұл жақсы болуы мүмкін ...

Неге жоқ?

Иә, иә, дәл, иә...

Кел, үкі