Ты - Odnono

Ты же, чей разум стекал,

Как седой водопад,

На пастушеский быт первой древности,

Кого числам внимал

И послушно скакал

Очарованный гад

В кольцах ревности;

И змея плененного пляска и корчи,

И кольца, и свист, и шипение

Кого заставляли все зорче и зорче

Шиповники солнц понимать, точно пение;

Кто череп, рожденный отцом,

Буравчиком спокойно пробуравил

И в скважину надменно вставил

Росистую ветку Млечного Пути,

Чтоб щеголем в гости идти;

В чьем черепе, точно стакане,

Была росистая ветка черных небес, —

И звезды несут вдохновенные дани

Ему, проницавшему полночи лес.

Я, носящий весь земной шар

На мизинце правой руки —

Мой перстень неслыханных чар, —

Тебе говорю: Ты!

Ты вспыхнул среди темноты.

Так я кричу крик за криком,

И на моем каменеющем крике

Ворон священный и дикий

Совьет гнездо и вырастут ворона дети,

А на руке, протянутой к звездам,

Проползет улитка столетий!

Блаженна стрекоза, разбитая грозой,

Когда она прячется на нижней стороне

Древесного листа.

Блажен земной шар, когда он блестит

На мизинце моей руки!

Санасы сарқылған сен,

Сұр сарқырама сияқты

Алғашқы көне дәуірдегі пасторлық өмірге,

Сандарды кім тыңдады

Және мойынсұнып секірді

Сиқырланған бейбақ

Қызғаныш сақиналарында;

Ал тұтқынның жыланы билеп, дірілдейді.

Және сақиналар, ысқырықтар және ысқырықтар

Кім мəжбүр болды, одан да өткір болу керек

Күннің итмұрындары ән сияқты түсінеді;

Әкеден туған бас сүйек кім,

Гимлетпен тыныш тесілген

Және тәкаппарлықпен құдыққа кіргізді

Құс жолының шық тармағы,

Қонақ ретінде қонаққа бару;

Кімнің бас сүйегінде стақан сияқты,

Қара аспанның шық бұтағы болды,

Ал жұлдыздар шабыттандыратын құрметтер әкеледі

Түн жарымында орманды жайлаған оған.

Мен бүкіл жер шарының тасымалдаушысымын

Оң қолдың кішкентай саусағында -

Менің естімеген сүйкімді сақинам, -

Мен саған айтамын: Сен!

Қараңғыда жанып кеттің.

Сондықтан мен айқайдан кейін айқайлаймын

Ал менің тасымда жылайды

Қарға қасиетті және жабайы

Қарға ұя салады, балалар өседі,

Жұлдыздарға созылған қолында,

Ғасырлардың ұлуы жорғалайды!

Дауылдан талқандалған инелік бақытты,

Ол астыңғы жағына тығылған кезде

Ағаш жапырақ.

Жер шары жарқырап тұрғанда бақытты

Қолымның кішкентай саусағында!