Coffins of November - October Tide

Tides of October washed over me again

Like a choir of whispers that wakes in me as the dark arrives

Year after year, building my black coffins under falling leaves

With rusted nails, among the rusted trees

And I cannot hide

These chariots of flames and shades that light the night, I cannot hide!

These thoughts that broke the silence, like thunder in my mind

My hands of demons and words of saints

In the end they all will remember

As I ride this madness and drag these coffins

These coffins of November

Like an echo in this valley that I walk, I chant out the weakness

Like a cathedral of souls so lost, my heart always reminds me

Of those piercing eyes like diamonds, like dying embers in the night

When I lay down with my ghosts, who drag me away from the light

These chariots of flames and shades that light the night, I cannot hide!

These thoughts that broke the silence, like thunder in my mind

My hands of demons and words of saints

In the end they all will remember

As I ride this madness and drag these coffins

These coffins of November

Raindrops on my shallow grave, where I listen still and quiet

Scared to breathe and wake those thoughts

To wake the curse in, me again

These coffins in the woods

These wooden sanctuaries from the world

I can’t hide any longer, from this coming darkness

This killing season of the mind

This killing season of the mind

The dark that flames the fires in my eyes

Is the light that guides me through the night

I build these walls to save them

Tonight I count these coffins, five caskets open wide

Қазанның толқындары қайта басымды шайды

Қараңғылық келгенде ішімде оянатын сыбырлар хоры сияқты

Жылдан-жылға түсіп жатқан жапырақтардың астына қара табыттарымды салып жатырмын

Тот басқан шегелермен, Тот басқан ағаштардың арасында

Мен жасыра алмаймын

Бұл түнді жарықтандыратын жалындар мен көлеңкелердің арбалары, мен жасыра алмаймын!

Тыныштықты бұзған бұл ойлар күннің күркіреуі сияқты

Менің жын қолдарым және әулиелер сөздері 

Ақырында олардың барлығы есте қалады

Мен бұл ақылсыздыққа барып, бұл табындарды сүйреп апар

Бұл қараша табыттары

Осы алқаптағы жаңғырық сияқты, мен әлсіздікті жырлаймын

Жоғалған жандардың соборындай, менің жүрегім әрқашан есіме түседі

Түнде өліп бара жатқан шоқтай гауһар тастай тесілген көздердің

Мені жарықтан алыстататын елестеріммен  жатқанда

Бұл түнді жарықтандыратын жалындар мен көлеңкелердің арбалары, мен жасыра алмаймын!

Тыныштықты бұзған бұл ойлар күннің күркіреуі сияқты

Менің жын қолдарым және әулиелер сөздері 

Ақырында олардың барлығы есте қалады

Мен бұл ақылсыздыққа барып, бұл табындарды сүйреп апар

Бұл қараша табыттары

Жаңбыр тамшылары тайыз бейітімде, Мен тыныш және тыныш тыңдаймын

Тыныс алуға және бұл ойларды оятуға қорқамын

Мен тағы да қарғысты ояту үшін

Бұл ормандағы табыттар

Бұл әлемнен ағаштан жасалған киелі орындар

Мен енді бұл келе жатқан қараңғылықтан жасыра алмаймын

Бұл ақыл-ойды өлтіретін маусым

Бұл ақыл-ойды өлтіретін маусым

Менің көзімдегі отты лаулаған қараңғылық

Түн бойы мені бағыттайтын нұр

Мен оларды сақтау үшін осы қабырғаларды саламын

Бүгін түнде мен мына табыттарды санаймын, бес жәшік айқара ашылады