Дыши Со Мной - Nuteki

Закрывая глаза закрываешь ты всю себя,

Я пытаюсь понять, попытайся и ты меня.

Я прошу дыши!

Пусть боль пройдет сама…

Пройдет сама!

Возвращаясь назад возвращаешься в никуда.

Все похоже на бред, но сдаваться никак нельзя.

Я прошу, дыши!

Я прошу, дыши!

Прошу тебя…

Припев:

Не уходи!

Прошу, дыши со мной!

Я знаю, ты ведь можешь больше, больше.

И в этой глубине — я воздух твой!

Дыши со мной, как можно дольше, дольше!

Понимаю, что боль.

Понимаю, что жаль себя.

Понимаешь и ты… Понимаешь, что так нельзя.

Я прошу, дыши!

Пусть боль пройдет сама.

Прошу тебя.

Припев:

Не уходи!

Прошу, дыши со мной!

Я знаю, ты ведь можешь больше, больше.

И в этой глубине — я воздух твой!

Дыши со мной, как можно дольше, дольше!

Я не перестану ждать!

И ты жди, и ты жди тоже.

Не переставай дышать!

Я знаю.

Я знаю, ты можешь.

Cон наяву, но страх запутан властью.

Глубину в глазах время унесло со страстью.

Нажать на нервы остатками запястий.

Прыгнуть в пустоту.

Мысли плавяться, как пластик.

Мир снова злой.

Ложь, как пламя.

Взгляд сквозь огонь, мыслей стая.

Сразу забывать, лед — наше знамя.

Резко твоя боль станет мертвой, как камень.

Бежать от всего сразу.

Забудь, он не смог ранить.

Холодные шаги не тревожат.

В небо посмотри, я же знаю — ты ведь можешь.

Припев:

Не уходи!

Прошу, дыши со мной!

Я знаю, ты ведь можешь больше, больше.

И в этой глубине — я воздух твой!

Дыши со мной, как можно дольше, дольше!

Көзіңді жұмысаң, өзіңді түгел жабасың,

Мен түсінуге тырысамын, мені де көріңіз.

Мен сенен тыныс алуыңды сұраймын!

Ауырсыну басылсын...

Ол өздігінен өтеді!

Қайта ораласың, ешқайда оралмайсың.

Бәрі бос сөз сияқты көрінеді, бірақ бас тартуға болмайды.

Мен сенен тыныс алуыңды сұраймын!

Мен сенен тыныс алуыңды сұраймын!

Өтінемін сенен…

Хор:

Кетпе!

Өтінемін менімен бірге дем ал!

Мен сенің көп нәрсені істей алатыныңды білемін.

Ал осы тереңдікте – мен сенің ауаңмын!

Менімен бірге дем ал, мүмкіндігінше ұзақ, ұзағырақ!

Мен бұл ауырсынуды түсінемін.

Мен өзімді аяйтынымды түсінемін.

Сіз де түсінесіз... Бұл мүмкін емес екенін түсінесіз.

Мен сенен тыныс алуыңды сұраймын!

Ауырсыну өздігінен өтсін.

Өтінемін сенен.

Хор:

Кетпе!

Өтінемін менімен бірге дем ал!

Мен сенің көп нәрсені істей алатыныңды білемін.

Ал осы тереңдікте – мен сенің ауаңмын!

Менімен бірге дем ал, мүмкіндігінше ұзақ, ұзағырақ!

Мен күтуді тоқтатпаймын!

Сіз күтесіз, сіз де күтесіз.

Тыныс алуды тоқтатпа!

Мен білемін.

Сенің қолыңнан келетінін білемін.

Оянған арман, бірақ қорқыныш күшпен шатастырылады.

Уақыт құмарлықпен көздің тереңдігін алып кетті.

Қалған білегіңізбен нервтерді басыңыз.

Бос орынға секіріңіз.

Ойлар пластик сияқты балқиды.

Дүние қайтадан зұлымдыққа айналды.

Өтірік жалын сияқты.

Оттың арасынан бір қарау, ойлар үйірі.

Оны бірден ұмытыңыз, мұз - біздің туымыз.

Кенеттен сіздің ауырсынуыңыз тас болып өледі.

Барлығынан бірден қашыңыз.

Ұмыт, ол зиян тигізе алмады.

Суық қадамдар кедергі жасамайды.

Аспанға қараңыз, мен білемін - сіз мұны істей аласыз.

Хор:

Кетпе!

Өтінемін менімен бірге дем ал!

Мен сенің көп нәрсені істей алатыныңды білемін.

Ал осы тереңдікте – мен сенің ауаңмын!

Менімен бірге дем ал, мүмкіндігінше ұзақ, ұзағырақ!