Bianchi e neri - Nomadi

Erano giorni terribili, la guerra divampava

un mostro spaventoso, la gente divorava

fratello contro fratello, odio contro amore

uomini venivano uccisi solo per un colore.

Ma un uomo nel suo giardino

la speranza coltivava

tutti i suoi fratelli con amore aiutava

anche lui aveva un’idea: con coraggio la portava

ma su tutto amava la vita

contro tutti lottava.

Cos¬ un giorno vide un nero moribondo

fece proprio di tutto per riportarlo al mondo

per questo i bianchi pensarono

che fosse un collaborazionista

il suo nome scrissero sopra una lunga lista.

Un giorno un bianco fuggiasco

alla sua porta andІ a bussare

per cercare scampo alla morte

da lui si fece salvare,

cos¬ anche i neri lo odiarono,

giurarono vendetta

perch© chi non era con loro

doveva morire in fretta.

In una notte di luna

l’uomo buono camminava

sopra il crinale di un monte,

che due valli divideva,

da una parte i bianchi lo spiavano,

pronti a colpirlo al cuore

dall’altra i neri stavano

per placare il loro furore.

Partirono due colpi assieme

cadde con gli occhi al cielo

sul suo sguardo stupito

si stese un lieve velo.

I neri felici esultarono

come i bianchi a loro volta,

ma essi non sapevano

che la piet era morta.

Бұл күндер сұмдық болды, соғыс жүріп жатқан еді

қорқынышты құбыжық, адамдар жалмады

ағайын ағаға қарсы, жек көру махаббатқа қарсы

ерлер тек бір түс үшін өлтірілді.

Бірақ өз бақшасында адам

үміт өсірді

ол барлық бауырларына сүйіспеншілікпен көмектесті

оның да бір ойы бар еді: ол оны батылдықпен жүзеге асырды

бірақ бәрінен бұрын ол өмірді жақсы көрді

барлығына қарсы күресті.

Сөйтіп, бір күні өліп жатқан қара адамды көреді

оны дүниеге қайтару үшін қолдан келгеннің бәрін жасады

сондықтан ақтар ойлады

серіктес болғанын айтты

оның атын олар ұзын тізімге жазды.

Бір күні ақ қашқын

оның есігін қақты

өлімнен құтылуды іздеу

ол өзін құтқаруға мүмкіндік берді,

сондықтан оны тіпті қаралар да жек көрді,

олар кек алуға ант етті

өйткені олармен кім болмаған

ол тез өлуі керек еді.

Айлы түнде

жақсы адам жүрді

тау шыңында,

екі алқапты бөлген,

бір жағынан ақтар оны аңдыды,

оның жүрегіне соққы беруге дайын

екінші жағынан қаралар тұрды

олардың ашуын басу үшін.

Екі оқ бірге шықты

көзімен аспанға құлады

оның таңырқаған көзқарасында

жеңіл перде жайылды.

Қуанышты қаралар қол соқты

өз кезегінде ақтар сияқты,

бірақ олар білмеді

өкініш өлді деп.